Forever Young

De Amerikaanse film Forever Young is geregisseerd door Steve Miner (Texas Rangers en diverse horrorfilms), terwijl het scenario is geschreven door J.J. Abrams, tegenwoordig een gevierd regisseur. Aanvankelijk was hoofdrolspeler Mel Gibson ook gevraagd om de regie te doen, maar dat wilde hij niet. De film is redelijk ontvangen door de critici en was behoorlijk succesvol in de bioscopen.
Het verhaal draait om Daniel McCormick (Mel Gibson), een testpiloot, die risico's niet uit de weg gaat. Zijn vriend is wetenschapper en vertelt hem over een prototype van een invriezer. Wanneer Daniel's vriendin een ongeluk krijgt en in coma raakt, waar ze wellicht niet meer uit komt, wil Daniel door z'n vriend ingevroren worden voor een jaar, zodat hij zijn vriendin niet hoeft te zien sterven. Als hij wakker wordt blijkt het veel meer dan een jaar later te zijn...

De muziek voor deze film is van de hand van de maestro Jerry Goldsmith. En hij heeft er een fraaie score voor gecomponeerd, waarvan in 1992 ook een original score-album is uitgekomen, met de meest aantrekkelijke muziek van de score. In 2011 kwam La-La Land Records echter met deze uitgebreidere versie van de muziek van Goldsmith. Op dit album is zo'n tien minuten aan extra muziek van de score te horen. Dat dit redelijk beperkt is komt vooral omdat ongeveer de helft van de tracks van de original score op dit album zijn overgenomen als zogenaamde bonus tracks. In feite zijn alleen de eerste 22 tracks de expanded score, die daarna nog gevolgd wordt door een paar alternatieve tracks en de original album tracks.

Op dit expanded album is veel meer spanningsmuziek opgenomen dan op het original album van Forever Young. Het album opent al gelijk met zo'n spannende track 'Test Flight', die up-tempo de muziek neerzet in een fraaie vol orkestrale setting met veel staccato koperblazers en percussie op glijdende underscore. Ook 'The Experiment' is een track met wat meer spannende muziek, die Goldsmith door staccato trompetklanken op underscore versterkt. Zo bevat deze score een flink aantal tracks met spannende muziek, die veelal toch behoorlijk fraai blijft klinken. Dat komt dan vooral omdat Goldsmith harmonisch blijft werken. Hij vermijdt meestal atonalen, effecten en andere manieren om de muziek onheilspellend te maken, maar doet dat steevast op een redelijk beluisterbare manier, hoewel spannende muziek toch eigenlijk altijd wat minder aangenaam in het gehoor ligt. De score kent slechts een paar momenten waarin de muziek wat meer creepy klinkt, zoals in de tracks 'The Warehouse', 'The Deep Freeze' en 'Thawed Out'.

De film is behalve spannend, ook dramatisch en romantisch en dat hoor je terug in de muziek. Een flink deel van de score heeft een duidelijk romantisch karakter. Waar het Original score-album begon met het 'Love Theme', is dat op dit album als bonus track meegenomen. Dat 'Love Theme' is echter duidelijk minder fraai dan veel andere tracks op dit album, en zeurt een beetje. Het is een wat 'softe', lounge achtige track, die een wat weke melodie heeft en wat slepend gespeeld wordt.
Andere romantische tracks hebben een veel meer opgewekte kleuring. Dat begint al bij de prachtige tweede track, met pianoklanken op rustige underscore, met het love theme als melodie, maar ook in andere tracks worden die romantische klanken vooral ten gehore gebracht door heerlijke glijdende violen, maar ook houtblazers en dan met name de dwarsfluit spelen regelmatig hun fraaie melodieën, zonder zeurend te worden, zoals in 'The Diner' of 'I Was Wrong'.

De eigenlijke score sluit af met de track 'Reunited', die ook als bonus track nog een keer terugkomt. Dit is een soort suite, waarin de diverse stijlen van de score terugkomen. De track begint met opbeurende fanfaremuziek, al snel gevolgd door spannende muziek, waar een heftige staccato percussie de show steelt. De laatste vijf minuten laten dan weer die prachtige symfonische klanken horen, die opwerken naar een indrukwekkende climax, waardoor 'Reunited' een prachtige afsluiter is van zowel de instrumentale score, als van de bonus tracks. Die laatste versie, die ook op het Original album staat, wijkt overigens iets af van track 22 van de expanded score.

Evenals het original album sluit ook deze expanded versie af met een song uit de oude doos van Billie Holiday, die op een jazzy instrumentatie wel erg gedateerd klinkt en niet zo goed bij de score past.

Kortom, met dit expanded album van La-La Land Records van Jerry Goldsmith's score voor Forever Young heb je een iets uitgebreider album in handen dan de original versie uit 1992. De meeste toegevoegde muziek bestaat echter vooral uit minder aantrekkelijke spanningsmuziek. De meeste tracks, ook op dit album hebben echter een fraaie romantische sfeer, zonder al te zoet te zijn. De meeste spannende muziek klinkt toch best wel goed en is nog redelijk symfonisch. De song aan het eind klinkt wat als een misser op dit album. De waardering voor dit fraaie album is toch net iets lager dan die van het originele album, met 76 uit 100 punten.