Images

De Brits-Amerikaanse film Images is geregisseerd door Robert Altman als een onafhankelijke productie. Het verhaal was opgezet door Altman, maar was zo beperkt van opzet, dat deze tijdens het filmen verder ingevuld werd door improvisaties en overleg. De thriller kreeg daardoor een wat experimenteel karakter, mede door de opnames in de uitgestrekte leegtes in een herfstig Ierland. De film kreeg een nominatie voor een Golden Globe, maar werd door de critici nogal gemengd ontvangen. Sommige vonden het geweldig, anderen juist niet te volgen.
Het verhaal draait om de rijke Cathryn (Susannah York), die kinderboeken schrijft. Ze woont in Londen, waar ze op een avond een aantal vreemde telefoontjes krijgt, waarin de boodschap is dat haar man Hugh (René Auberjonois) er een minnares op na houdt. Als hij later die avond thuiskomt, is zijn vrouw volledig overstuur. Als hij haar probeert te kalmeren, ziet ze echter een ander voor zich, die doet alsof hij haar man is. Maar dat beeld herstelt zich. Hugh vindt dat ze het rustig aan moet doen en ze gaan naar Ierland, naar een afgelegen landhuis, zodat Cathryn rustig kan werken. Maar al gelijk bij binnenkomst hoort ze vreemde stemmen in het huis...

De muziek bij deze horrorachtige film is van niemand minder dan John Williams, die er een Oscarnominatie voor kreeg.
Williams en Altman kenden elkaar al langer toen Altman Williams vroeg om de muziek bij z'n nieuwe film te maken. Omdat het een experimenteel project was moest Williams met een minimale betaling rekening houden, maar dat bleek hem er niet van te weerhouden, omdat hij van Altman totale vrijheid kreeg. De enige eis van Altman was dat het geen gewone score mocht worden, en daar had Williams wel oren naar.

Het hoofdpersonage Cathryn in de film lijkt in twee verschillende werelden te leven: een echte en een waanwereld. Williams wilde dat in de muziek laten terugkomen, door haar leven in de echte wereld te voorzien van min of meer orkestrale muziek en die in de waanwereld van experimentele muziek, of eigenlijk non-muziek.
Voor die waanmuziek is Williams op zoek gegaan naar klanken en geluiden en die vond hij bij een Franse beeldhouwer en z'n broer, die voor een expositie een beeld met geluiden hadden gemaakt. Ook kwam hij in contact met een Japanse percussionist, Stomu Yamash'ta, die graag met Williams wilde samenwerken. Yamash'ta leverde niet alleen alle gebruikte en verschillende soorten percussiemuziek af, maar speelde ook de shakuhachi, de Japanse fluit, en gebruikte z'n eigen stem als instrument.
Uit die samenwerkingen met de Franse broers en de Japanse percussionist kwam vervolgens de klankkleur en de geluiden die Williams nodig had voor de waanwereld van Cathryn.

Het album opent met de track 'In Search of Unicorns', die begint met een best heel aardige melodie van hoge pianoklanken, die het kinderverhaal illustreert. Maar de dreiging is al hoorbaar en de muziek wordt een aantal keren onderbroken door de creepy geluiden en klanken van Yamash'ta. Later krijgt ook de begeleiding bij de melodie zelf een nogal onheilspellende kleuring, die het er niet aangenamer op maakt.
Met 'The House' horen we eigenlijk alleen een soort creepy geluiden en soundscape. Soms klinkt het ingehouden, soms galmende percussie, soms jankend of holle stemgeluiden. Muziek is ver weg, want dit zijn alleen horrorachtige klanken en geluiden. 'Visitations' is eveneens zo'n track die aan elkaar hangt van rare geluiden en klanken, waarbij regelmatig stiltes vallen.
In 'Dogs, Ponies and Old Ruins' wordt de muziek aanvankelijk getokkeld, maar naderhand nemen de strijkers het over, die een steeds sterkere dreiging verklanken.
'Reflections' is een creepy track die vooral bestaat uit een combinatie van jankende ijle violen en lage basstrijkers, met daar tussendoor snelle dissonante violen.
In de volgende track komt de stem van Yamash'ta een aantal keren voor, alsof hij om het leven komt. Deze typische en creepy soundscapeklanken doen nogal ongemakkelijk aan en ook de daarop volgende klanken van strijkers en piano is niet erg aangenaam.
'The Love Montage' is een nogal vreemde liefdestrack, want de liefde bestaat eigenlijk alleen uit dreigende klanken van strijkers en lichte percussie.

De enige track die melodieus is, is 'Blood Moon', wat ook gelijk de enige track is die aangenaam in het gehoor ligt. Het thema dat Williams al in de openingstrack als kindermelodie bracht, wordt hier verder uitgewerkt als een fraaie volwassen track, die echter dan weer niet in de film is opgenomen. Kennelijk was dit te 'gewoon'.

De creepy stijl gaat weer verder met de geluiden van 'Land of the Ums', waarin windachtige fluitgeluiden de hoofdrol spelen, alsof je rondloopt in een mysterieus en angstaanjagend woud. Die creepy stijl gaat verder in 'The Night Witch Ride' waarin tokkelklanken en sterke ademhaling ingezet worden op een achtergrond van ijle violen en incidentele percussie.
Het album sluit af met een track die al evenzeer de horror verklankt als de voorgaande. Het zijn vooral geluiden en klanken, waarbij stemgeluiden, een constante hoge en ijle boventoon van violen, tokkelklanken en percussie de dienst uitmaken. Halverwege komt het hoofdthema op de piano weer terug, maar steeds doorweven van creepy klanken van vooral violen.

Kortom, met zijn score voor Images heeft John Williams een echte horrorscore gecomponeerd, daarbij geholpen door de Japanse percussionist Stomu Yamash'ta. Er is in de score een hoofdthema aanwezig als een fraaie melodie, die in de eerste en laatste track op de piano wordt gespeeld en in een in de film ongebruikte track op strijkers. Behalve die ongebruikte track is de rest van de muziek vooral doorweven van creepy klanken, waardoor die track de enige fraaie track van dit album is. De overige tracks zijn nagenoeg niet melodieus en bestaan voor verreweg het grootste deel uit aparte geluiden, creepy klanken en enge stemgeluiden van Yamash'ta. Daarmee is dit duidelijk geen fraaie score om naar te luisteren. Voor de film zal de muziek allicht uitstekend werken - Williams kreeg er immers een Oscarnominatie voor - maar los daarvan is het niet voor herhaling vatbaar. De waardering als genietbare luisterscore komt dan ook niet hoger dan 20 uit 100 punten.