Na Chicken Run, Antz en Shrek kon meester van de percussielijnen John Powell in 2005 wederom aan de bak voor een animatiefilm: Robots. In Chicken Run kregen we kazoo’s, in Antz kregen we gefluit, in deze Robots zijn het tin- en staalklinkende percussie en andere toeters en bellen die je aan een blije robotmaatschappij doen denken. Door de aparte geluiden en snelle wendingen sprak de score me in eerste instantie niet erg aan, maar na meerdere beluisteringen is Robots toch een favoriete score geworden. Robots is een op en top blije score die de pan uit swingt door de continue vlotte percussie.
De eerste track die me echt aansprak en die het nog steeds erg goed doet is de ‘rivet town parade’, een heerlijke swingende bigband-achtige track met luidkeels schertsend koper. Naast het lekkere opgewekte hoofdthema dat veelvuldig in verschillende hoedanigheden doorheen de soundtrack is terug te vinden, is het thema dat in ‘madam gasket’ en ‘chop shop’ te horen is overheerlijk. Lekker droog door het gezapige ritme, het gehoempa van de bastuba en de lage trekharmonica. Maar eigenlijk volgt de ene goeie track na de ander. Hoewel ik wel iets minder gecharmeerd ben van de inbreng van de elektrische gitaar in de over de top actiegedreven gedeelten.
Een soundtrack die je vooral zal waarderen als je van blije scores houdt.
John powell lijkt wel de man te worden van de animatie movie. Voor 'robots' een score vol energie en ritme, zelfs in die mate dat je wat overdonderd raakt bij het eerste keer beluisteren, veel en constante ritme wisselingen vnl in het eerste deel vh album, telkens weer anders uitgewerkt. Percussie speelt in deze score de hoofdrol, verantwoordelijk hiervoor oa 'blue man group' die maar liefst over de 25 percussie instrumenten ontwierpen om de 'robots' tot leven te brengen (in terminator 3 al een song opgenomen samen met 'gavin rossdale'). In de score één thema dat zowat doorheen de tracks rondzwerft telkens weer anders uitgewerkt, ook gebruikt 'powell' een koor dat af en toe voorzichtig zijn intrede doet. Hoogtepunten voor mezelf zijn 'escape' en 'bigweld workshop', ook het electrisch gitaartje in 'butt whoopin' is leuk. Een erg levendig en energiek en orgineel album, voor sommige misschien iets te ritmisch maar zeker de moeite waard om in huis te halen.
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Original Trailer Music, Sorman & Nystrom (Trailer) Won't Get Fooled Again, The Who (liedje(s))