Madagascar 3: Europe's Most Wanted

Madagascar, een leuk land maar tevens ook een filmreeks van Dreamworks die voor veel gelach zorgt. De humor in de films was ook zeker te horen in de scores van Hans Zimmer. Dit keer niet in Africa maar juist heel ergens anders: New York! Ik heb de film nog niet gezien maar natuurlijk wel de score beluisterd omdat ik toch wel benieuwd was naar het aandeel van Zimmer. Hij heeft zoals gewoonlijk weer een klein aandeel op de soundtrack (score mag ik officieel niet zeggen want er staan aan aantal zangnummers op). Zimmer begint heerlijk naar mijn mening, het hoofdthema is weer duidelijk te horen maar op een bepaald punt boeit het me niet echt meer. Net zoals ‘Rescue Stefano’ heeft het een paar dieptepunten. Natuurlijk blijft het leuk om naar te luisteren maar het zorgt niet voor iets verrassends. Af en toe wel een vreemde piano er tussen maar die zorgt naar mijn mening alleen maar voor irritatie. Hans Zimmer wil af en toe de klassieke tour op zo te horen, af en toe neigt hij naar Beethoven toe maar dan horen we toch weer Zimmer er tussen door. Vooral in ‘Rescue Stefano’ begint het leuk maar op een gegeven moment ontploft mij computer van het kabaal. Het is een beetje chaotisch allemaal en juist helemaal niet super om naar te luisteren, jammer...

‘Fur Power’ begint inderdaad ook klassiek dus totaal geen eer aan Hans Zimmer, zo kan ik ook componeren. Er klinken andere variaties op dat klassieke stuk muziek maar meer is ook deze track niet, ook weer zonde. Ook ‘Game On’ lijkt een stukje filmmuziek geschreven door Hans Zimmer toen hij dronken was. We horen een stukje Jaws van John Williams er tussendoor en weer wat klassieks.
Het stelen van geweldige filmmuziek of klassieke muziek is iets waar Zimmer voor in was toen hij begon aan deze score, kennelijk had hij geen inspiratie. Wat we horen is gewoon actiemuziek met af en toe een valse viool en vreemde piano er tussendoor. Ik snap dat Zimmer zich aan het concentreren is op The Dark Knight Rises maar om nou een score voor een leuke animatiefilm letterlijk te verknallen is minder. Het enige wat wellicht nog knalt is de track van Katy Perry genaamd: Fireworks! De andere zangnummers zijn niet veel waard, de enige die ik persoonlijk echt geweldig vind is: We no speak Americano.

Een soundtrack die ik liever vandaag nog dan morgen wil vergeten, een diepe blunder van Zimmer die af en toe geniaal is maar ook zeker dieptepunten zoals deze heeft. Hij leunt wat op zijn vorige scores van Madagascar, op enkele klassieke stukken en zelfs op de filmmuziek van John Williams. Een score die alles behalve origineel is...
De volgende keer kan Zimmer beter de animatiescores aan zijn collega Powell overlaten, die weet tenminste wel wat je moet doen met een animatiescore.

Voor deze schande zou ik eigenlijk een 3 willen geven maar vanwege de 2 goede zangnummers en toch dat leuke hoofdthema houd ik het op een 4.