X-Men: First Class

Dr. Moira MacTaggert: You know, one day the government is going to realize that how lucky they were to have Professor X on their side.
Professor Charles Xavier: I suppose I am a real professor, aren't I? Next thing you know, I'll be going bald. We're still on the government side, Moira. We're still G-Men. Just without the 'G'.
Dr. Moira MacTaggert: No. You're your own team now. It's better. You're X-Men.
Professor Charles Xavier: Yes, I like the sound of that.

De filmreeks over X-Men heeft mij nooit kunnen bekoren. Eigenlijk kunnen geen enkel van de Amerikaanse superheldverfilmingen dat. Met uitzondering van The Dark Knight Trilogy, dat toch echt wel de moeite was. Over de muziek van de X-Men reeks is al heel veel geschreven, en toegegeven ben ik fan van bijna alle scores van deze reeks. De eerste X-Men werd geschreven door de legendarische componist Michael Kamen. Hij schreef een meer ingetogen score, met een vrij ingetogen hoofdthema. John Ottman fleurde de boel een beetje op. Zijn hoofdthema was heroïscher maar de rest van de score kon mij zeker wel bekoren. John Powell kwam bij de reeks met deel drie. Zijn X-Men score was de beste tot op dat moment. Zijn hoofdthema en vooral het thema voor Phoenix waren geweldig, en perfect gecomponeerd door onze favoriete Britse componist. Over de poging van Harry Gregson-Williams ga ik zelfs niet spreken, wat een monster was dat.
Een nieuwe X-Men hoort natuurlijke een nieuwe score en regisseur Matthew Vaughn koos niet voor de twee nog in levend zijnde oude componisten van de reeks. Noch koos hij voor zijn oude componist Ilan Eshkeri. In plaats daarvan koos hij voor de relatief onbekende doch bekwame componist Henry Jackman.
Als lid van de leerschool van Hans Zimmer werd Jackman niet voor de leeuwen geworpen. Eerst assisteert hij Zimmer, dan mag hij zijn eerste score zelf schrijven. Met werk als Winnie The Pooh, het fantastische Puss In Boots en zijn bijdrage in Kick-Ass profileert deze nobele onbekende zich als een componist die vrijwel alles aankan.

En ook X-Men kan hij aan! Daar bestaat geen twijfel over. Hij schrijft niet alleen een zeer goede score, hij laat ook de voorgaande scores verbleken in de aanwezigheid van deze nieuwe score. Henry Jackman laat een hoofdthema los op de mensheid dat je nooit ofte nooit zal vergeten. Een heroïsch hoofdthema dat perfect bij deze personages past. Een strijkerspassage begint het hoofdthema en uit het donker verschijnt daar de blazers die het hoofdthema voor het eerst beginnen te spelen nog altijd op het bedje van de prachtig geplaatste strijkers. Als dan een subtiele melodieverandering plaatsvind in die strijkers dan begint de lol pas echt. De blazers spelen nog luider, nog prachtiger en als dan de nodige synthesizers erbij komen, dan weet je gewoonweg zeker dat het goed zit. Dit hoofdthema wordt in heel veel tracks gebruikt. Het beste is in Sub Lift. Daar krijg je dezelfde opbouw te horen dan in First Class, maar dan komt er nog eens het koor erbij en daarbij hoort dan ook het woord epiek.
Naast het hoofdthema krijg je ook nog een thema te horen voor Magneto. Dat wordt voornamelijk opgebouwd door de synthesizers en met de elektrische gitaar. Het klinkt lekker slecht, en de militaire drums zijn een geweldige ingeving. Vooral in Pain And Anger wordt dit thema perfect opgebouwd. Je krijgt het thema al vrij vroeg te horen. Maar het wordt heel subtiel gespeeld, je hebt het bijna niet door. Dan komt de opbouw en op het einde van het nummer krijg je het thema voor het eerst in zijn volle glorie te horen. Geweldig gewoon.

Rond deze twee thema’s heeft Jackman geweldige muziek gecomponeerd. Met techno en rock invloeden zoals X-Training. Daar zijn de rockelementen het best te horen, en Jackman levert daar één van de beste tracks af van het album. Het is natuurlijk wel een feit dat de iets intiemere momenten in de score vrij saai zijn. Bijna slaapverwekkend zelfs. Maar dat is maar muggenzifterij. Er is geen kat of hond die naar deze score luistert voor de romantische en intieme momenten. Dit is een actiescore pur sang. Maar dat wilt niet zeggen dat het een gemakkelijk te beluisteren score is. Het hoofdthema is geweldig, maar niet zo gemakkelijk te beluisteren. Het is prachtig, maar je kan het niet neuriën achter het beluisteren. Je hebt constant je aandacht nodig, want deze muziek is niet hersenloos gecomponeerd en dus ook niet hersenloos te beluisteren.

Conclusie
Hier kunnen we kort over zijn. Dit is één van de eerste scores van Henry Jackman, en als je al een score kunt componeren van dit kaliber dan weet je als luisteraar dat je deze componist in de gaten moet houden! Een welverdiende 9 voor X-Men First Class.

Deze score kopen als je:
 Een goede actiescore in je bezit wilt
 Een score van Jackman in je bezit wilt hebben
 Je een fan bent van de voorgaande scores voor de X-Men reeks.

Deze score links laten liggen als je:
 Liever een kleinschalige emotionele score wilt hebben, dan ben je hier niet op je plaats
 Je niet graag rockelementen hoort in filmmuziek
 Je het hoofdthema niets vind. Maar dan heb ik nog iets te zeggen. Net zoals mijn collega Mitchell Tijsen al vermelde. Iemand die geen zin heeft om naar de score in zijn geheel te luisteren; luister alsjeblieft gewoon eens naar het hoofdthema, je weet niet wat je mist.

Beste tracks
 First Class
 Sub lift
 Magneto.

1st German: Who... What are you?
Erik Lehnsherr: Let's just say I'm Frankenstein's monster. And I'm looking for my creator.