The Age of Innocence


Epic Soundtrax US (0074645745121)
Epic Soundtrax Japan (4988010589424)
Epic Soundtrax Austria (5099747457623)
Film | Releasejaar: 1993 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.The Age of Innocence4:38
2.At The Opera - "Faust" Opera (based on music written by Charles F. Gounod)3:11
3.Radetzky March, written by Johann StraussThe Berlin Radio Symphony Orchestra2:16
4.Emperor Waltz Op 437 - Tales from the Vienna Woods, written by Johann Strauss IIThe London Philharmonic2:27
5.Mrs. Mingott1:43
6.Dangerous Conversation2:14
7.Slighted0:58
8.Van Der Luydens2:17
9.First Visit2:29
10.Roses Montage1:20
11.Ellen's Letter2:05
12.Archer's Books2:08
13.Mrs. Mingott's Help3:50
14.Archer Pleads1:49
15.Passage of Time2:44
16.Archery1:28
17.Ellen at the Shore2:15
18.Blenker Farm2:38
19.Boston Common0:54
20.Parker House1:17
21.Pick Up Ellen2:12
22.Conversation With Letterblair2:33
23.Archer Leaves1:04
24.Farewell Dinner2:05
25.Ellen Leaves2:43
26.In Paris1:12
27.Ellen's House0:48
28.Madame Olenska2:18
29.End Credits5:04
 64:40
Schrijf zelf je recensie

 

The Age of Innocence - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Martin Scorsese is zo’n regisseur dat in alle markten thuis is. Hij heeft de wereld al getrakteerd op thrillers, maffiafilms, actiefilms, zelfs een prachtige jeugdfilm met de naam Hugo. De man kan bijna alles aan, zo ook romantische dramafilms waar deze Age Of Innocence een voorbeeld van is. Scorsese heeft één groot voordeel gehad in zijn carrière op het gebied van filmmuziek. Hij had de eer om met de allergrootse samen te werken indien hij een originele score wou. Want Scorsese staat er om bekend om al bestaande muziek te gebruiken. Zowel hedendaagse als klassieke muziek. Raging Bull is zo’n voorbeeld. Maar als er een originele score nodig was kon hij altijd rekenen op de hulp van bijvoorbeeld de grote Bernard Hermann die voor Taxi Driver zijn laatste score schreef. Tegenwoordig werkt Scorsese samen met Howard Shore, maar voor die tijd had hij een zeer nauwe werkrelatie met de grote Elmer Bernstein. Bernstein is zo’n componist dat van de tweede grote generatie is. De generatie tussen de Founding Fathers en de nieuwe lichting. Persoonlijk ben ik een grote fan van de man die toch legendarische muziek heeft neergepend. Zoals The Great Escape, To Kill A Mockingbird en natuurlijk The Magnificent Seven. Bernstein werd gevraagd om The Age Of Innocence van muziek te voorzien en schreef voor die film misschien wel zijn fijnste score.
Ik ben met de muziek van deze film in contact gekomen via Cinema Serenade van John Williams en Ithzak Perlman en was er volledig weg van. Toen ik het vorig jaar hoorde op het concert van de filmmuziek van Scorsese films werd ik er volledig op verliefd. Een week later mocht ik al genieten van het volledige werk voor de film. Voor ik begin aan mijn daadwerkelijke bespreking, eerst een kleine bekentenis. Deze score is een zeldzaam voorbeeld van een score waarvan ik noch de film in mijn bezit heb, noch heb gezien. Dus ik kan niet indiceren welk thema bij welk personage hoort. Filmmuziek moet natuurlijk op zijn eigen werken en dat doet het hier zeker, maar ik kan niet zeggen welke beelden er bij de muziek hoort.

Okidoki, wat van de eerste seconde opvalt is hoe uitgebreid het hoofdthema wel is. Het is eigenlijk meer geschreven als een wals. Zeer uitgebreid, met lange noten en wordt vooral gespeeld door de strijkers. Het hoofdthema ligt zeer goed in het gehoor en is zeer herkenbaar. Uw nederige recensent durft het wel eens beschrijven als een tragisch liefdesthema. Niet zo tragisch als Thème De Camille van Georges Delerue, maar het doet zijn werk maar al te goed.
Wat mij uiterst fascineert is hoe Bernstein het thema in zijn score gebruikt. In praktisch elke track is het te horen, maar het valt niet op. Al zou je denken dat zo’n uitgebreid thema dat doet. Soms wordt het op de achtergrond gespeeld door de houtblazers, soms komt het erin voor dankzij en solo der viool. In elke track komt het voor maar pas in Passage of Time komt het terug tot zijn volste recht naar voor.
Van het hoofdthema is ook een hele mooie variatie op te merken. Voor het eerst te horen in First Visit maar prominenter aanwezig in Ellen At The Shore. Het is niet het hoofdthema maar het is alsof het een verlengde is van dat thema. Een nieuwe insteek van dat thema zonder dat het zijn roots verliest. Het klinkt ook allemaal iets blijer dan het nogal grauwe tragische liefdesthema.
Er is ook nog een tweede hoofdthema ook voor het eerst te horen in The Age Of Innocence. Dit is ook veel luchtiger dan zijn voorganger en het zou mij niet verbazen als Bernstein dat inzette op de meest luchtige momenten van de film.

Buiten de twee hoofdthema’s die in praktisch elke track voorkomen is er natuurlijk nog zoveel meer te genieten van deze score. Net zoals zijn thema’s is de muziek die er rond geschreven is gebaseerd op lange thematische passages dat op een wals lijkt. Van Der Luydens is zo een voorbeeld. Diepe blazers en schwungende strijkers openen het nummer en dan krijg je een thema om u tegen te zeggen. De blazers vallen weg en enkel de geweldige strijkers blijven over die misschien wel het meest klassiek aanvoelende thema van de score aanbrengen. Zeker een hoogtepunt. Het zou zo van een trouw kunnen worden geplukt.
Ook als Bernstein zijn thema’s niet inzet is het toch nog genieten van elke track. Elke track herbergt iets wat de moeite waard is. Al is het maar een vioolsolo of een pianosolo die even de kop opsteekt. Of de overgang van de twee hoofdthema’s in End Credits. Al lijken ze in toon zo verschillend van elkaar, je hebt het de eerste keer niet door dat Bernstein de overschakeling geeft gemaakt.
Op de cd staan er ook drie klassieke stukken. Met uitzondering van At The Opera heb ik hier geen bezwaar mee. Omdat de gehele score zo klassiek aanvoelt, met klassieke strijkerspartijen, lange passages die prachtig zijn om te aanhoren, vallen de twee resterende klassieke stukken helemaal niet uit de toon. Dat gebeurd niet bij elke score.

Conclusie
Is dit een must-have? Uw nederige recensent vindt van wel. Elmer Bernstein is een componist die doorheen de jaren jammer genoeg een beetje in de vergetelheid is geraakt. Dan ten spijt van zijn prachtige muziek die hij heeft neergepend gedurende zijn leven. Deze Age Of Innocence is daar een voorbeeld van. Niet veel liefhebbers der filmmuziek kennen deze score. Dat is jammer want je zou kunnen genieten van een majestueuze score die op de ouderwetse manier is geschreven, met heel veel ritme en heel veel lang uitgesponnen thema’s die allen de moeite waard zijn om toch maar eens te beluisteren. Wil je niet veel geld uitgeven voor een score dat niet makkelijk meer te vinden is, dan raad ik toch maar aan om het hoofdthema te beluisteren. Wedden dat je het wilt aanhoren op cd? Een mooie 9 is op zijn plaats voor de tijd van onschuld van Elmer Bernstein.
The Age of Innocence - 08/10 - Recensie van Kristof Janssens, ingevoerd op (Nederlands)
Toen Bernstein in 2002 kwam te overlijden, verloor de Amerikaanse filmindustrie één van haar grootste filmcomponisten. Tijdens zijn carrière die meer dan vijf decennia duurde, componeerde de New Yorker muziek voor praktisch elk filmgenre.

Bernstein’s palmares is dan ook indrukwekkend. Meer dan 250 films voorzag hij van muziek, waaronder klassiekers als ‘The Man with the Golden Arm’ (1955), ‘The Ten Commandments’ (1956), The Magnificent Seven (1960), To Kill a Mockingbird (1962), The Great Escape (1963), National Lampoon's Animal House (1978), Ghostbusters (1984), Cape Fear (1991) en recentere films als Wild Wild West (1999) en Far From Heaven (2002), om er maar enkele op te sommen.

Na een eerdere samenwerking met Martin Scorsese in 1993 voor Cape Fear, mocht Elmer Bernstein ook de muziek componeren voor Scorsese’s The Age Of Innocence. Ondanks de sterke cast, met o.m. Daniel Day-Lewis, Michelle Pfeiffer en Winona Ryder, en de lovende recensies, werd de verfilming van Edith Wharton’s gelijknamige boek niet echt een succes.

Bernstein’s score voor The Age Of Innocence is daardoor een beetje in de vergetelheid geraakt, maar dat is eigenlijk volledig onterecht. De componist leverde immers één van zijn beste scores uit het laatste decennium van zijn carrière af.

De ganse score is erg toegankelijk en vangt meteen aan met het prachtige hoofdthema. Liefhebbers van walsmuziek komen in het bijzonder aan hun trekken aangezien de meeste thema’s het ritme van de wals in zich hebben. Alle tracks zijn klassiek georkestreerd (en gedirigeerd) door Bernstein zelf.

Na het hoofdthema horen we drie klassieke stukken, waaronder twee alombekende thema’s van Johann Strauss. De daaropvolgende tracks zijn bijna allemaal walsen die Bernstein componeerde. Sommige daarvan, zoals First Visit en End Credits, vormen hoogtepunten van het album.

Fans van Bernstein of walsmuziek blijven niet op hun honger zitten. De componist leverde met The Age Of Innocence dan ook één van de beste scores van het jaar 1993 af.
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer