The Devil Wears Prada
Warner Bros. Records (0093624438328)
Film | Releasedatum: 11/06/2006 | Film release: 2006 | Medium: CD, Download
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Vogue | Madonna | 5:17 | |
| 2. | Bittersweet Faith | Bitter:sweet | 4:20 | |
| 3. | City Of Blinding Lights | U2 | 5:44 | |
| 4. | Seven Days In Sunny June | Jamiroquai | 4:00 | |
| 5. | Crazy | Alanis Morissette | 3:38 | |
| 6. | Beautiful | Moby | 3:10 | |
| 7. | How Come | Ray Lamontagne | 4:28 | |
| 8. | Sleep | Azure Ray | 5:00 | |
| 9. | Feelin' Hypnotized (Remix) | Colette & Black Liquid | 4:55 | |
| 10. | Tres Tres Chic | Mocean Worker | 3:39 | |
| 11. | Here I Am (Radio Edit) | David Morales, Tamara Keenan & Kaskade | 3:38 | |
| 12. | Suite From The Devil Wars Prada [from Soundtrack "the Devil Wears Prada"] | Theodore Shapiro | 6:24 | |
| 54:13 |
Schrijf zelf je recensie
Dit is de vierde recensie uit een serie van Theodore Shapiro.
Vorige: Trolls World Tour
Volgende: Central Intelligence
De Amerikaanse film The Devil Wears Prada is een komisch drama dat geregisseerd is door David Frankel (Marley & Me, Hope Springs, One Chance, Collateral Beauty). De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Lauren Weisberger, waarvan de filmrechten al verkocht waren voordat het boek uitkwam. Men wilde per se Meryl Streep in een van de twee hoofdrollen en het filmen begon dan ook pas toen Streep mee wilde werken en tijd had. Critici schreven overwegend erg lovende recensies en ook in de bioscopen was de film een groot succes.
Het verhaal begint met Andy Sachs (Anne Hathaway), die net afgestudeerd is als journalist. Hoewel ze een hekel heeft aan de modewereld, krijgt ze een baan als junior persoonlijke assistente van Miranda Priestly (Streep), de hoofdredacteur met dictatoriale trekjes van het modeblad Runway. Haar doel is om uiteindelijk via die manier in het journalistenvak te rollen. Ze krijgt te horen dat het een kans uit duizenden is, maar komt er al snel achter dat Priestly haar vooral als een persoonlijke slaaf ziet. Daarbij heeft ze ook nog te maken met de senior assistente van Priestly, Emily Charlton (Emily Blunt). Andy sluit echter vriendschap met Nigel (Stanley Tucci) om haar wegwijs te maken in de modewereld en de nukken van Priestly in het bijzonder...
De muziek bij deze film bestaat behalve uit een score van Theodore Shapiro ook uit een flink aantal songs. Deze recensie gaat over het soundtrackalbum met de songs en een suite van Shapiro's score. Van zijn score is een apart album uitgekomen.
Van de ruim twintig (gedeelten van) songs in de film zijn op dit soundtrackalbum elf opgenomen. Daarnaast bevat het album nog een wat langere suite van Shapiro's score van ruim zes minuten.
The Devil Wears Prada is een score voor een snelle film over de snelle modewereld, waarin alles gisteren al gedaan moest zijn. Zo is ook de muziek van Shapiro, die vlot is, met een funky-jazzy inslag. Zijn suite bestaat uit een aantal trackelementen.
De eerste twee minuten bestaan vooral uit snelle elektronische muziek op een ondergrond van stevige percussie. De volgende twee minuten laat Shapiro een veel ingetogener stijl horen, die melodieus is en waarin piano en een alt-vrouwenstem een prettige melodie brengen, op een aangename ondergrond van gitaar, strijkers en drumpercussie.
De laatste ruim twee minuten van de suite bestaan uit prettige instrumentale popsong-achtige muziek in een rockballad-achtige kleuring en redelijk melodieus.
Deze suite laat een redelijk gemiddelde horen van wat de score zoal aan muziek te bieden heeft, hoewel de score als geheel net even iets meer de kleuring van het eerste deel van de suite heeft.
De songs zijn van een aantal hier te lande bekende artiesten als Madonna, U2, Alanis Morissette en Moby, maar nog meer waarvan ik nog nooit gehoord heb. De songs zijn een selectie uit de songs die in de film te horen zijn.
Het album opent met 'Vogue', een song van Madonna met een tekst waarin ze de muziekwereld vergelijkt met de modewereld. De song heeft die typerende Madonna-stijl. Daarna volgt de wat zeurderige song 'Bittersweet Faith'. U2 volgt met hun song 'City of Blinding Lights', in die kenmerkende U2-stijl, die gaat over het kwijtraken van het innerlijk in een wereld die draait om uiterlijkheden.
Zo kabbelen de songs voort in diverse stijlen, die variëren van poprock tot funk-jazz en van meer ingetogen pop tot dance-achtige muziek. Er zit voor velen wel iets tussen dat zal aanspreken, maar als song-verzameling is het allemaal nogal rommelig, waardoor deze soundtrack toch wat minder tot de verbeelding zal spreken.
Kortom, dit soundtrackalbum van de muziek uit de film The Devil Wears Prada presenteert een nogal gevarieerde verzameling songs uit de film, die lang niet allemaal aan zullen spreken, afhankelijk van wat jouw specifieke smaak is. Het album komt daardoor een beetje rommelig over, hoewel er zeker voor iedereen wel songs op te vinden zijn die juist wel zullen aanspreken. Daarnaast is er de ruim zes minuten durende suite van de scoremuziek van Theodore Shapiro, die een redelijk aangename selectie van drie tracks uit de score bevat. De waardering voor de suite is 72 en voor de songs 61 uit 100 punten, waardoor het gemiddelde van dit album op 63 uit 100 punten komt.
Vorige: Trolls World Tour
Volgende: Central Intelligence
De Amerikaanse film The Devil Wears Prada is een komisch drama dat geregisseerd is door David Frankel (Marley & Me, Hope Springs, One Chance, Collateral Beauty). De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Lauren Weisberger, waarvan de filmrechten al verkocht waren voordat het boek uitkwam. Men wilde per se Meryl Streep in een van de twee hoofdrollen en het filmen begon dan ook pas toen Streep mee wilde werken en tijd had. Critici schreven overwegend erg lovende recensies en ook in de bioscopen was de film een groot succes.
Het verhaal begint met Andy Sachs (Anne Hathaway), die net afgestudeerd is als journalist. Hoewel ze een hekel heeft aan de modewereld, krijgt ze een baan als junior persoonlijke assistente van Miranda Priestly (Streep), de hoofdredacteur met dictatoriale trekjes van het modeblad Runway. Haar doel is om uiteindelijk via die manier in het journalistenvak te rollen. Ze krijgt te horen dat het een kans uit duizenden is, maar komt er al snel achter dat Priestly haar vooral als een persoonlijke slaaf ziet. Daarbij heeft ze ook nog te maken met de senior assistente van Priestly, Emily Charlton (Emily Blunt). Andy sluit echter vriendschap met Nigel (Stanley Tucci) om haar wegwijs te maken in de modewereld en de nukken van Priestly in het bijzonder...
De muziek bij deze film bestaat behalve uit een score van Theodore Shapiro ook uit een flink aantal songs. Deze recensie gaat over het soundtrackalbum met de songs en een suite van Shapiro's score. Van zijn score is een apart album uitgekomen.
Van de ruim twintig (gedeelten van) songs in de film zijn op dit soundtrackalbum elf opgenomen. Daarnaast bevat het album nog een wat langere suite van Shapiro's score van ruim zes minuten.
The Devil Wears Prada is een score voor een snelle film over de snelle modewereld, waarin alles gisteren al gedaan moest zijn. Zo is ook de muziek van Shapiro, die vlot is, met een funky-jazzy inslag. Zijn suite bestaat uit een aantal trackelementen.
De eerste twee minuten bestaan vooral uit snelle elektronische muziek op een ondergrond van stevige percussie. De volgende twee minuten laat Shapiro een veel ingetogener stijl horen, die melodieus is en waarin piano en een alt-vrouwenstem een prettige melodie brengen, op een aangename ondergrond van gitaar, strijkers en drumpercussie.
De laatste ruim twee minuten van de suite bestaan uit prettige instrumentale popsong-achtige muziek in een rockballad-achtige kleuring en redelijk melodieus.
Deze suite laat een redelijk gemiddelde horen van wat de score zoal aan muziek te bieden heeft, hoewel de score als geheel net even iets meer de kleuring van het eerste deel van de suite heeft.
De songs zijn van een aantal hier te lande bekende artiesten als Madonna, U2, Alanis Morissette en Moby, maar nog meer waarvan ik nog nooit gehoord heb. De songs zijn een selectie uit de songs die in de film te horen zijn.
Het album opent met 'Vogue', een song van Madonna met een tekst waarin ze de muziekwereld vergelijkt met de modewereld. De song heeft die typerende Madonna-stijl. Daarna volgt de wat zeurderige song 'Bittersweet Faith'. U2 volgt met hun song 'City of Blinding Lights', in die kenmerkende U2-stijl, die gaat over het kwijtraken van het innerlijk in een wereld die draait om uiterlijkheden.
Zo kabbelen de songs voort in diverse stijlen, die variëren van poprock tot funk-jazz en van meer ingetogen pop tot dance-achtige muziek. Er zit voor velen wel iets tussen dat zal aanspreken, maar als song-verzameling is het allemaal nogal rommelig, waardoor deze soundtrack toch wat minder tot de verbeelding zal spreken.
Kortom, dit soundtrackalbum van de muziek uit de film The Devil Wears Prada presenteert een nogal gevarieerde verzameling songs uit de film, die lang niet allemaal aan zullen spreken, afhankelijk van wat jouw specifieke smaak is. Het album komt daardoor een beetje rommelig over, hoewel er zeker voor iedereen wel songs op te vinden zijn die juist wel zullen aanspreken. Daarnaast is er de ruim zes minuten durende suite van de scoremuziek van Theodore Shapiro, die een redelijk aangename selectie van drie tracks uit de score bevat. De waardering voor de suite is 72 en voor de songs 61 uit 100 punten, waardoor het gemiddelde van dit album op 63 uit 100 punten komt.