Film Fest Gent and Brussels Philarmonic present Cliff Martinez


Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
Solaris (2002)
1.First Sleep2:53
2.We Don't Have To Think Like That Anymore2:59
 
À l'origine (2009)
3.Les Territoires Inconnus2:30
4.Appelez-moi Philippe1:54
5.Vous Aimez Ces Couleurs ?2:47
 
Kafka (1991)
6.Eddie's Dead3:27
 
Only God Forgives (2013)
7.More Hands2:46
 
Espion(s) (2009)
8.The Mission is Over1:24
9.I Don't Know Any Nice People2:12
10.Mind if I Use Your Ladies?2:17
 
The Underneath (1995)
11.The Green Head3:15
 
Wicker Park (2004)
12.Following Daniel2:38
 
The Company You Keep (2012)
13.Father & Daughter Reunion2:10
14.Can't Say I'm Happy To See You3:21
 
Contagion (2001)
15.Contagion3:38
16.Bad Day To Be A Rhesus Monkey2:25
 42:36
Schrijf zelf je recensie

 

Film Fest Gent and Brussels Philarmonic present Cliff Martinez - 05/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op
~When I was first approached about doing an orchestral Cliff Martinez concert and album. I thought The World Soundtrack Academy must be delusional ~
Cliff Martinez

Oktober is altijd de maand waar uw nederige recensent naar uitkijkt. Niet omdat de herfstvakantie en Halloween er in valt, maar omdat dan de jaarlijkse World Soundtrack Awards plaatsvinden. Een prijsceremonie en concert waar er heel wat bekende naartoe komen. Namen zoals Hans Zimmer, James Newton Howard en Alexandre Desplat zijn allen naar Gent afgezakt om hun concert te geven. Steeds tot in de perfectie uitgevoerd door het Brussels Philharmonic onder leiding van Dirk Brossé. Toen mij ten oren kwam dat dit jaar Cliff Martinez centraal zou staan, dacht ik in mijn eigenste gedachten: wie of wat is Cliff Martinez? Na enig opzoekwerk werd mij duidelijk dat hij vooral werkt met elektronica. Toen schudde ik mijn hoofd. Akkoord het is wel een leuk experiment. Maar het is toch een geheel risico. De orkestrale pracht van vorige edities vervangen door elektronica. Is Dirk Brossé erin geslaagd om het concert terug naar het niveau van vorige jaren te brengen?

Mijn antwoord is kort en duidelijk. Neen. Nergens was de orkestrale grandeur van vorige jaren te herkennen. Nergens was er een moment van kippenvel of van pure ontroering wat filmmuziek met zich kan meebrengen. Begrijp uw nederige recensent niet verkeerd. Uiteraard vermoed ik dat Martinez over een zekere capaciteit beschikt inzake het componeren der filmmuziek. Maar noch zijn stijl noch zijn composities raken mij. In de volgende paragrafen zal ik jullie vertellen hoe dit album eruit ziet. Aangezien het een concert cd is kan ik natuurlijk het concert en de cd niet van elkaar scheiden.
Wat we hier het meeste te horen krijgen zijn nummers die heel subtiel zijn en uw nederige recensent is er stellig van overtuigd dat de muziek werkt tijdens de film, maar op album…. Nou ja, hoe zou ik dat het beste beschrijven? Het zijn saaie, langdradige, hoofdpijn bezorgende stuken muziek. Een kleine nuancering. Meestal zijn het saaie, langdradige, hoofdpijn bezorgende stukken muziek.
Dat hoor je al bij de twee tracks van de film Solaris. De elektronische geluiden openen de track en die blijven daar ook. Heel af en toe komen er eens de strijkers bij, maar het is allemaal heel miniem en de spelers moeten echt niet veel doen om hun boterham te verdienen. De twee tracks zijn eigenlijk meer sfeer beschrijvende stukken muziek en werken helemaal niet op album of tijdens een groots opgezet concert.
Deze beschrijving van sfeer beschrijvende tracks kunnen we ook toeschrijven aan Eddie’s Death van Kafka, More Hands van Only God Forgives en eigenlijk het grootste aandeel van de tracks op deze cd.

Na de eerste beluistering kon uw nederige recensent geen enkele track waarderen. Gelukkig bestaat er zoiets als opnieuw luisteren en ja, er staan goede tracks op. Het trio van à l’origine zijn niet slecht te nomen, maar Vous Amez ces Couleurs is de eerste track waarvan ik dacht: tiens, dat is wel goed. Hier komt het orkest meer naar boven en vervallen de elektronica weg. Niet dat er terug een thema te vinden is, maar hier hoor je voor het eerst wat Martinez probeerde te doen. Namelijk een sfeer opwekken die je meesleept naar de donkere wereld waar zijn films afspelen. Ja, met die track sleepte hij mij voor het eerst mee.
Ook I Don’t Know Any Nice People is een track die nu wel op mijn waardering kan rekenen. De emotie komt voor het eerst los door de laag spelende strijkers die het werk van de synthesizer overpakken. Voor het eerste was ik geëmotioneerd door de muziek van Martinez. Wel jammer, dat het moest gebeuren in mijn luie zetel in plaats van in het Kuipke.
Following Daniel was de enige track waarvan ik zelfs al int Kuipe wist dat het goede track was. Martinez begint op te bouwen. Eerst de piano die steeds hetzelfde deuntje speelt, de elektronica komt erbij en ook de strijkers maken hun opwachting. Daar blijft het even bij, maar hoe meer de track naar zijn einde gaat, hoe meer instrumenten erbij komen en zelfs de houtblazers komen er eindelijk bij! Dit is een zeer leuke track geworden.
Ook de beide tracks die afkomstig zijn van The Company You Keep zijn twee hele mooie nummers geworden. Ook hier komt de emotie terug boven. In de eerste track Father & Daughter Reunion is dat een hele mooie emotie geworden, perfect gespeeld door de strijkers geaccompagneerd door de blazers en met een snuifje piano. Dit is met voorsprong de mooiste track van de cd en ook de meeste emotionele.
Can’t Say I’m Happy To See You herbergt hetzelfde thema als de voorgaande track, maar hier klinkt het allemaal een beetje bozer. Hier komt de negatieve emotionaliteit naar boven.

Na deze tracks, net doen ik begon te hopen op toch nog een vrij mooie cd/concert, komen daar dan de twee tracks van Contagion. Die vallen terug in het straatje van saai, langdradig, nu ja, u kent inmiddels al de rest van de zin.
Dus wat moet ik nu met deze cd doen. Er staan tracks op die de moeite zijn, er staan tracks op die het niveau van middelmatig behalen en er staan tracks op die gewoonweg slaapverwekkend zijn om naar te luisteren.
Dus dit is een zeer moeilijk geval om dit een punt te geven. De muziek is grotendeels middelmatig met dieptepunten en een paar hoogtepunten. Dus het punt zal dan ook middelmatig zijn, mooi op de helft dus een vijf.

Conclusie
Arranging Cliff Martinez’ music for a large symphonic orchestra was a considerable challenge. Dat schrijft Dirk Brossé in het boekje. Het was een uitdaging en het was een experiment. Maar zelfs de grootste op aarde moeten soms toegeven dat een experiment niet lukt. Wat hier het geval is. Brossé probeerde maar faalde. Dat moet ook worden toegegeven.
Heb ik spijt om naar het concert te gaan? Al was ik op voorhand niet zo enthousiast al voorgaande jaren, toch is uw nederige recensent geweest, want het kon altijd de moeite zijn. Na afloop was de teleurstelling daar alsnog had ik geen spijt.
Dankzij een liefhebber der filmmuziek, die ik in alle bescheidenheid een vriend mag noemen, ben ik aan deze cd geraakt. Niet dat ik hem ooit zal opzetten, maar het is en blijft een mooie herinnering aan toch wel een leuke dag.
Volgend jaar is het de vijftiende editie van de Word Soundtrack Awards. Dus het is te hopen dat het terug een spetterende editie wordt om de teleurstelling van dit jaar een beetje door te spoelen!

P.S. Nog eens bedankt Noud Van Harskamp!
À l'origine (2009)

Contagion (2011)

Espion(s) (2009)

Kafka (1991)

Solaris (2002)

The Company You Keep (2012)

Underneath (1995)

Wicker Park (2004)
ilm Fest Gent & Brussels Philharmonic proudly present a brand new CD combining the best film scores by Cliff Martinez.

Cliff Martinez is a key figure in our time’s film scoring. In the 80’s, he began spending several years drumming with such acts as Captain Beefheart, The Dickies, Lydia Lunch and The Weirdos, and then joining the Red Hot Chili Peppers. His career is exemplary.

His experimental electronic music highlighted many cinematic masterpieces. He has been Steven Soderbergh’s regular composer (‘sex, lies and videotape’; ‘Traffic’; ‘Solaris’; ‘Contagion’) and he has been making a name for himself for a few years now scoring the two last films of visionary Danish director Nicolas Winding Refn, ‘Drive’ and ‘Only God Forgives’.

Cliff Martinez also scored the great ‘Spring Breakers’, ‘Arbitrage’ (Milan Records) and ‘The Company You Keep’ (Milan Records). We now hear about him as he has just scored the first Steven Soderbergh TV series ‘The Knick’ (starring Clive Owen), to be released by Milan Records as well.

This Film Fest Gent album combines the best film scores by Cliff Martinez (‘Solaris’; ‘Only God Forgives’; ‘The Company You Keep’; ‘Contagion’) arranged for orchestra and performed by the Brussels Philharmonic conducted by Dirk Brossé.
Trailer:





Andere soundtrack releases van À l'origine (2009):

À L'Origine (2009)

Andere soundtrack releases van Contagion (2011):

Contagion (2017)

Andere soundtrack releases van Kafka (1991):

Kafka (1992)

Andere soundtrack releases van Solaris (2002):

Solaris (2011)
Solaris (2013)
Solaris (2017)
Solaris (2013)
Solaris (2013)
Solaris (2017)
Solaris (2017)

Andere soundtrack releases van The Company You Keep (2012):

Company You Keep, The (2013)

Andere soundtrack releases van Underneath (1995):

Underneath, The (1995)

Andere soundtrack releases van Wicker Park (2004):

Wicker Park Score (2004)
Wicker Park (2004)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer