Shrek


Colosseum 04/12/2001 CD (4005939630829)
Varèse Sarabande 22/01/2016 Download
Varèse Sarabande 04/12/2001 CD (0030206630824)
Film Film release: 2001
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Fairytale1:27
2.Ogre Hunters / Fairytale Deathcamp1:36
3.Donkey Meets Shrek2:38
4.Eating Alone1:18
5.Uninvited Guests2:09
6.March of Farquuad0:39
7.The Perfect King1:18
8.Welcome to Duloc0:34
9.Tournament Speech0:51
10.What Kind of Quest2:23
11.Dragon! / Fiona Awakens2:06
12.One of A Kind Knight1:19
13.Saving Donkey's Ass0:43
14.Escape from the Dragon1:58
15.Helmet Hair2:08
16.Delivery Boy Shrek / Making Camp0:48
17.Friends Journey to Duloc2:42
18.Starry Night0:58
19.Singing Princess1:36
20.Better Out Than In / Sunflower / I'll Tell Him2:11
21.Merry Men0:43
22.Fiona Kicks Ass0:29
23.Fiona's Secret3:02
24.Why Wait To Be Wed / You Thought Wrong1:59
25.Ride the Dragon1:37
26.I Object1:51
27.Transformation / The End3:26
 44:28
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

Shrek - 08/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op
De film Shrek zal geen introductie meer nodig hebben. De grote-groene reus is nu zo bekend, populair en, niet te vergeten, de geldboom van Dreamworks. De tweede ‘Shrek’ film is tot nog toe de best verdiende animatiefilm ooit en ook deel drie brak in de bioscoop weer veel records. Veel zullen het echter met mij eens zijn dat na drie films de lol eraf is, maar Dreamworks wil daar niks van weten. De productie van de vierde film is alweer bijna begonnen en er wordt zelfs gesproken over een deel vijf. Bij Shrek 1 zit de lol er nog wel in en dit geldt ook bij de muziek. ‘Shrek the Third’ van Harry Gregson Williams was de minste van de drie, maar wist op enkele manieren te vermaken waardoor we die score nog net niet beneden pijl komt. Het verschil zit hem in John Powell, de beste ex Zimmer leerling tot nog toe. Powell en Gregson-Williams vertrokken samen Zimmer zijn studio om de muziek te componeren voor verschillende animatiefilms. Zeker niet zonder succes. Chicken Run was een meesterwerk en zo ook Shrek. Helaas gingen Powell en Gregson-Williams door heel wat gedoe uit elkaar om alleen nog maar scores zelf te schrijven.

De eerste track ‘Fairytale’ is gelijk het wereldberoemde hoofdthema. Een fluit en strijkers zorgen voor een vrolijke sfeer. Als Shrek een Disney-score zou zijn zou ik al snel zeggen dat de score een Disney gehalte heeft. De link naar de Disney muziek van Alan Menken is dan al snel gelegd en dit zal gedurende de score alleen nog maar meer worden. Er kan echter niet gezegd worden dat dit niet bij de film past, waarin het doel Disney belachelijk maken is. Powell en Gregson Williams leveren er op deze manier hun bijdrage aan.

De tweede track bouwt wat meer spanning op maar blijft een beetje vrolijk. Aan het einde van de track horen we even een zwaar koor met drums op de achtergrond die je goed weten te vermaken. ‘Donkey Meets Shrek’ is muziek zoals niemand anders dan John Powell en Harry Gregson-Williams zou kunnen maken. Af en toe gaat de track los met een heerlijke melodie in rap tempo met veel strijkers. Beide componisten gebruiken deze sfeer nog in hun dagelijkse scores (Ice Age 2, Sinbad) en zoals ik al zei kan niemand anders dat soort muziek schrijven. De track biedt ons ook de eerste uitwerking van het thema van Donkey, één van de grappigste personages van de film. Het thema van Donkey kunnen we gerust erg knap noemen, want zijn karakter wordt PRIMA in de film beschreven. Strijkers spelen een leuk melodietje met korte noten dat zich steeds sneller volgt, zoals dat ook gebeurd bij het gepraat van Donkey. De ergernis van Shrek is goed in de muziek te horen en de droogheid van de muziek maakt me aan het lachen zonder de film te zien. De muziekgrapjes zijn erg onvoorspelbaar en eens écht grappig.

Het tweede wereldberoemde thema van de score (naast het hoofdthema van track één) is te horen in ‘Eating Alone’ en speelt zich ook af tijdens het gesprek van Donkey en Shrek tussen de sterren(of flikkerligies)hemel. Het is een moeilijk te beschrijven thema gespeeld door hoog slagwerk. Als ik het niet verkeerd heb geïnspireerd op Thomas Newman z’n thema voor ‘Ameriacan Beauty’, maar dan geheel in de Shrek sfeer. Als op den duur de viool een extra melodie speelt is het thema helemaal compleet.

Met een klein sprongetje gaan we naar de track ‘Welcome to Duloc’, waarin we het gelijknamige liedje horen. In de film horen we het als Donkey en Shrek aangekomen zijn in het attractiepark Duloc en het is eigenlijk de zogenaamde attractiemuziek. Het is geïnspireerd van de muziek van de populaire Disneyland attractie It’s a Smal World, uiteraard om ook Disneyland belachelijk te maken. ‘What Kind Of Quest’ is een variatie op het Donkey thema, waarin een gitaar de melodie nog speelt, maar de ‘droge’ strijkertonen weg zijn. Verder is de track erg duister, als Shrek en Donkey net zijn aangekomen bij het kasteel van de draak en ze nog een krakkemikkige touwbrug staat te wachten. ‘Escape From The Dragon’ laat ons weer een nieuw erg bekend thema horen. Dit actiethema lijkt wat op het hoofdthema, maar bevat veel meer effecten en is compleet gespeeld door synthesizers. Het thema is erg goed, maar de effecten zijn minder op zijn plaats. Desalniettemin een erg goede track.

‘Friends Journey to Duloc’ is een heerlijk veelzijdige tracks die veel thema’s nog eens laat horen. Te beginnen met die van de gitaar die we ook al hoorden in ‘What Kind Of Quest’, gevolgd door het Donkey thema die ons zowel luisterplezier als een goed humeur bezorgt. Zoals ik al verklapt had bevat de track ‘Starry Night’ het iets gevoeligere thema van het slagwerk en de viool. ‘Merry Men’ is de track waarin we de belachelijke opkomst van Hood nog eens horen, de volgende track sluit op deze track aan met de muziek van het gevecht tegen Hood gespeeld door de accordeon.

‘Transformation / The End’ is dan een fantastische afsluiter waarin we het hoofdthema wat uitbundiger en sprookjesachtiger horen door middel van de vrouwenstem. Verder bevat de track nog even een actiethema om af te sluiten met het hoofdthema. De niet benoemde tracks bevatten wel veel luisterplezier, maar voegen niet extra schrijfmateriaal toe.

Conclusie:
Een fenomenale score die erg goed beluisterbaar is. De samenwerking tussen Powell en Gregson-Williams is erg goed. De score kent veel variaties op het hoofdthema, waardoor het allemaal erg herkenbaar en beroemd is. De originaliteit is soms ver te zoeken, maar we kunnen niet ontkennen dat juist dit zo goed bij de film past. Varèse Sarabande koos de goede tracks uit voor deze, niet al te lange score. Iets waar ik eens niet over zeur, aangezien de score goed gevuld en ondanks lang genoeg is. Misschein leuk om te weten dat het één van de vele inspiratiebronnen van ‘Pirates of the Caribbean’ is. Een welverdiende en dikke 8.
Shrek - 08/10 - Recensie van Jesse van Amelsvoort, ingevoerd op
Shrek’ is wellicht een mijlpaal te noemen in het genre van de animatiefilm. De film, in 2001 uitgebracht door Dreamworks, leent de stemmen van komiek Mike Myers (‘Austin Powers’) in de rol van ogre Shrek, Cameron Diaz (‘The Holiday’) als prinses Fiona en Eddie Murphy (‘Dreamgirls’) als ezel Donkey, die momenteel wacht op een eigen film. De film kent een weinig sterk verhaal, maar de talloze grappige verwijzingen naar andere films en de flauwe humor maakten het tot een aangename film. Dreamworks bleef daarom ook niet stil zitten en in 2004 werd ‘Shrek 2’ uitgebracht en afgelopen zomer lanceerde het bedrijf ‘Shrek the Third’. Dat de films steeds minder werden, deerde Dreamworks niet en ze gingen lekker door met de groene ogre. De muziek werd van Shrek is gecomponeerd door Harry Gregson-Williams – bekend van ‘Kingdom of Heaven’, ‘Antz’ en ‘The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe’ – en John Powell – ‘Chicken Run’, ‘Antz’ en ‘X-Men: The Last Stand’ –, beiden afkomstig uit de componeerschool MediaVentures van synthesizergoeroe Hans Zimmer.

Shrek’ wordt gekenmerkt door een jeugdig enthousiasme in het begin en komische ernst later. Componistenduo Powell en Gregson-Williams benutten alle kanten van het orkest en vullen dat aan met een koor. Dat mag gerust knap genoemd worden, want hun leraar Hans Zimmer is minder bedreven in het aanwenden van het hele orkest (al beweert hij zelf dat het niet gebruiken van houtblazers een keuze is). Zo vallen de alom aanwezige houtblazers al gelijk op. Samen met mooie strijkarrangementen – met de nadruk op de violen – wordt er een mystieke sfeer gecreëerd. “Fairytale” brengt ons dergelijke fluiten/blazers, hummend koor, een tokkelende harp en strijkers, die tezamen het overbekende hoofdthema van de Shrek-franchise brengen. Ook de kopersectie van het orkest wordt niet geschuwd, maar zij zijn nog niet de gangmakers zoals dat later wel zal gebeuren.
“Ogre Hunters/Fairytale Deathcamp” brengt een nieuwe component: de zwaardere kant van de menselijke stem. Het mag, maar met mate, blijkt. “Donkey Meets Shrek” brengt ons het zwaardere koper, in de vorm van een soort hoornfanfare, waardoor de twee tracks samen de komst van ‘de verhaallijn’ aankondigen. De muziek staat verder bol van de subtiele (en soms iets minder subtiele) verwijzingen naar Disney. “Eating Alone” brengt het tweede thema – ook zeer bekend –, gespeeld door cello en slagwerk. Het is een (relatief) zwaarder thema dan “Fairytale”. Gestaag zet het koper zijn opmars door, om even onderbroken te worden door het orgel in “March Of Farquaad”, die met zijn mannenkoor ons laat mijmeren naar “Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest” van leermeester Hans Zimmer. Dit effect wordt nog eens doorgezet in “The Perfect King”, maar al snel breken John Powell en Harry Gregson-Williams dit af. “Welcome To Duloc” is een vermakelijk liedje, maar verder niet heel speciaal. In “Tournament Speech” keert kort het orgel terug en gaat het koper weer verder met diens getoeter. Een gitaar wordt aangewend in “What Kind Of Quest”, maar komt niet goed over te midden van het reeds gecreëerde symfonisch geweld.

Om niet te verzanden in eindeloos gepraat per nummer (dat zijn er immers 27 in totaal), spring ik even door naar “Escape From The Dragon”. Het is haast een rocknummer, met gillende strijkers en een glissando van de harp (op 0’04), die door de synthesizergedreven melodie heen gaan. De hoorns die een kort motiefje ten gehore brengen zijn treffend geplaatst in het pakkende nummer. De melodie dan. De effecten zijn wat té. “Singing Princess” is een grappig nummer door de dode mus, maar muzikaal geen hoogtepunt. (Merk na de dood van de mus op dat het haast een studie voor ‘Kingdom of Heaven’ lijkt!) Ook “Merry Men” is zo’n opvallende grap. Wederom moeten we even een aantal tracks overslaan, om naar een volgend noemenswaardige track te gaan: “Transformation/The End”. Een mooie en waardige afsluiter.

Het is altijd nog maar de vraag hoe origineel je kan zijn met muziek voor animatiefilms. De twee volgende delen in deze reeks zijn al minder en de kritieken zijn eigenlijk altijd hevig gebleven. ‘Shrek’ is die dans – los van het feit dat het een vroege animatie is – ontsprongen en weet ons nu nog te inspireren. De orkestraties van Harry Gregson-Williams en John Powell zijn fris en ze maken gebruik van alle instrumenten die ze tot hun beschikking hebben. De puristen, de liefhebbers hebben hier eigenlijk niets te zoeken (maar weten dat vast zelf ook wel), maar voor tussendoortje is ‘Shrek’ heel aangenaam – iets wat de volgende twee delen helaas ontberen.
Shrek - 08/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op
Shrek, de (digitale) chagrijnige reus, een succes in de bioscoop, maar tot voor kort kon je enkel een popalbum kopen, waar tracks op stonden die niet veel te maken hadden met de film. Met More Music From Shrek krijg je eigenlijk de score van Harry Gregson-Williams en John Powell die zich ondertussen na Antz en Chicken Run lijken te specialiseren in (Dreamworks) tekenfilm parodieën. Want dat is Shrek nu net, vol met verwijzingen naar andere films, en dit reflecteert zich ook in de muziek.
Voor de film Shrek kwamen de componisten bij het project toen de meeste liedjes al klaar waren. Hun taak was voornamelijk een eerder underscore soundtrack te schrijven om de delen aan elkaar te linken, wat maakt dat vele tracks op deze score erg kort zijn.
De score omvat twee duidelijke thema's, een romantisch, sprookjesachtig thema voor Princess Fiona en een avontuurlijk thema voor Shrek. Deze thema's komen regelmatig gevarieerd uitgewerkt terug.
Tussen deze thema's door zitten echter heel wat subtiele sequenties en motieven. Zo kun je vrij gelijkaardige sequenties terugvinden ontleend aan scores als The World is Not Enough en Deep Blue Sea. Shrek is samengevat een erg plezierige, originele en upbeat score.
Shrek - 10/10 - Recensie van Daan Smit, ingevoerd op
Een hele leuke score die voort borduurd waar Powell en Williams met Chicken Run begonnen waren. Ik vind het echt een pracht score met leuke deuntjes etc. Aanrader van een pracht-duo. Jammer dat ze het nu niet meer doen :(
Trailer:





Trailer:





Trailer:





Andere soundtrack releases van Shrek (2001):

Shrek (2001)
Shrek (2018)
Shrek (2018)
Shrek (2021)

Soundtracks uit de collectie: Animation

Mondes Engloutis, Les (1985)
WALL·E (2008)
Space Cobra: See You again (1982)
Crusher Joe - Symphonic Suite (1983)
Greatest Miracle, The (2011)
Oliver & Company (2001)
Rescuers Down Under, The (2002)
Slayers Return: The Motion Picture ''R'' (1996)
Transformers: The Movie, The (1992)
Asterix Conquers America (1994)

Soundtracks uit de collectie: Kids

魔女の宅急便 (2004)
Incredibles, The (2004)
Mulan (1998)
High School Musical (2006)
Alvin and the Chipmunks (2008)
Smurfs, The (2011)
Bug's Life, A (1998)
Meet the Applegates (2010)
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)
Dora Rocks: Music From the Special & More (2013)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer