FernGully: The Last Rainforest
Original Score and Sounds of the Rainforest


MCA Records US (008811061920)
Film | Releasejaar: 1992 | Film release: 1992 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Main Title2:27
2.Skylarking2:28
3.Magi Lune's Cave2:43
4.Xanthoreas1:27
5.Crysta's Journey (Mt. Warning - Blue Light - Darwin's Grab Bag)3:00
6.Rainforest Suite1:13
7.The Leveller1:38
8.Going To Ferngully (Pickpockets - Sail Away - Another Perfect Landing)6:58
9.The Grotto Song4:56
10.I'm Back (Humans Did It All - The Holocaust - Gather Everyone In The Circle)4:27
11.The Battle For Old Highrise3:29
12.Remember Everything3:02
13.Spirit Of The Trees3:41
14.Genesis2:28
 43:57
Schrijf zelf je recensie

 

FernGully: The Last Rainforest - 06/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
FernGully (Varenkloof) is een regenwoud waar magische elfen wonen. Zij hebben nog nooit mensen gezien en denken dat die alleen in sprookjes voorkomen... Tot ze erachter komen dat mensen weldegelijk bestaan en zelfs druk bezig zijn om het oerwoud te vernietingen vanwege het hout. Een van de elfen laat per ongeluk een van de mensen krimpen tot hun eigen formaat en ze laat deze man vervolgens zien hoe ze als elfen leven in het prachtige regenwoud. Ondertussen hebben de mensen een wezen bevrijd, die in vroeger tijden al eens geprobeerd heeft FernGully te verwoesten en dan nu weer wil proberen...
Het verhaal doet heel erg denken aan het verhaal van een van de grootste succesfilms ooit: Avatar. Ook daar wezens die een woud bewonen waar mensen grondstoffen willen exploiteren voor geld en die daarvoor heel erg ver gaan en waartegen de wezen in verzet komen.

De score is van de hand van Alan Silvestri, die er een wat donker gekleurde score van heeft gemaakt. Dat begint al gelijk met de openingstrack 'Main Title'. Deze track laat ook gelijk horen dat de score veel 'regenwoudgeluiden' ingebakken heeft. De track die het verhaal van de film introduceert heet 'Skylarking' en brengt een sfeer van vrolijkheid en onbezorgdheid, met een luchtige en komische noot, om daarmee de tegenstelling met het vervolg scherper neer te kunnen zetten.
De score zit vol met geluiden van het woud, begeleid door de luchtige klanken van belletjes of harp of hele lichte violen of koorzang. Die geluiden geven wel een goede sfeerimpressie van het regenwoud, maar is te overheersend aanwezig in verhouding tot de muziek. In sommige tracks is de muziek zelfs maar mondjesmaat of zelfs helemaal niet aanwezig.
De muzikale tracks hebben vooral een zekere lading van spannende of zelfs duistere klanken. Soms fladderen daar lichte elfenklanken (violen of fluiten) doorheen, maar de underscore blijft vaak donker.
Tegenover die duistergetinte tracks staan ook een paar luchtiger tracks. Maar die luchtigheid is dan nogal aan de minimalistische kant en heeft een wat elektronische kleur. Het thema van FernGully komt het duidelijkst naar voren in de wat romantische track 'The Grotto Song'. Het is een mooie melodie, maar wordt vooral gespeeld op een keyboard met een sterk elektronische klank, zoals in de 80er en 90er jaren vaak gedaan werd. Ook de percussie is nogal poppy, waardoor je vooral het gevoel hebt te wachten op een zanger of zangeres die nooit komt.
De score sluit mooi af met een orkestrale koortrack, waarbij een vrouwenkoor mooie ijle klanken zingt op een lichte underscore, die de track iets magisch geeft.

Ondanks dat de verhaallijnen van FernGully en Avatar grote gelijkenis vertonen, doen de beide scores dat niet. De score van James Horner is veel voller en klinkt veel beter dan deze score van Alan Silvestri. Nu zit daar natuurlijk wel 17 jaar tussen, dus het verschil is dan ook niet vreemd.
De score van Silvestri voor FernGully: The Last Rainforest heeft eigenlijk gebrek aan wat meer magische klanken en heeft een overdaad aan klanken die te elektronisch klinken. Daarnaast storen al die regenwoudgeluiden enigszins en sommige tracks bestaan alleen maar uit die geluiden. De vele duister gekleurde tracks doen ook geen goed aan een prettige beluisterbaarheid. Waardering: een ruime zes.
FernGully: The Last Rainforest - 06/10 - Recensie van Wilco de Jong, ingevoerd op
FAI Films bracht in 1992 de tekenfilm FernGully... The Last Rainforest uit met de nobele bedoeling kinderen eraan te herinneren dat het slecht gesteld is met 's werelds regenwouden, maar dat we er met elkaar iets aan kunnen doen mits we ons er maar voor inzetten...!

Enfin, anno 2009 is zo'n 20% van het originele oppervlak van het Amazonewoud geveld. Het Wereld Natuur Fonds schat dat in 2030 dit percentage opgelopen zal zijn tot 60%. Dat gaat dus niet goed.

Heeft FAI Films gefaald? Was FernGully meer een leuke wegkijker dan dat het een serieuze boodschap bracht? Of lag het aan de ietwat goedkoop aandoende score van Alan Silvestri? We zullen het nooit weten!

"Original Score and Sounds of the Rainforest - FernGully... The Last Rainforest", zo staat er op de hoes van deze filmmuziekschijf. En dat klopt; de muziek bestaat uit oerwoudgeluiden, Synclavier-effecten en Synclavier-muziek en een dun laagje orkestraal werk (georkestreerd door William Ross).
De cartooneske passages van de score zijn duidelijk de zwakke passages ("Crysta's Journey", "Skylarking"). Zij werken namelijk meer door melodie dan door geluidssfeer. Het jammere is dat de melodieën in de meeste gevallen zijn gespeeld door een dunnetjes klinkend keyboard. De passages die vooral bestaan uit geluidssferen doen het daarom een heel stuk beter, vooral de duistere en deprimerend bedoelde passages in "Main Title", "Xanthoreas", "'I'm Back'" en "The Battle for Old Highrise". Lage brommende synthtonen, inclusief synthetisch mannenkoor en elektronisch orgel, gecombineerd met het onheilspellend gerommel van onweer geven je stiekem toch kippenvel wanneer je het volume opkrikt...
Ironisch is dat componist Alan Silvestri voor het kwaad - een bomenvellend voertuig met de naam Leveller dat bezeten is door oliegeest Hexus - de stoerste muziek heeft gecomponeerd/ geproduceerd. Het nummer "The Leveller" (absoluut hoogtepunt van de CD) moet gewoon hard opgezet worden, zodat de houtvermalende, ontbossende en monsterlijke eigenschappen van het groteske kapvoertuig fijn te horen zijn door het hele huis. Helaas is het een erg korte track.

Het zoetsappige "The Grotto Song" is een gedateerde verschrikking.

Al met al een eigenaardig album in het oeuvre van Alan Silvestri. Waarschijnlijk alleen geschikt voor Silvestri-completisten en liefhebbers van de bijbehorende tekenfilm.

Andere soundtrack releases van FernGully: The Last Rainforest (1992):

FernGully: The Last Rainforest (1992)

Soundtracks uit de collectie: Animation

Alvin Show, The (1961)
Busou Renkin (2007)
Pokémon 3 (2001)
AristoCats, The (1994)
Roi et Moi, Le (1998)
Lilo y Stitch (2006)
Toy Story (1996)
Young Justice (2013)
Lion King: Sing-Along, The (1994)
Troll in Central Park, A (2012)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer