Halloween II

De orginele Halloween, een film van John Carpenter uit 1978, is de onbetwiste koning van de slasherfilms. Niet dat er het meeste bloed in wordt vergoten, of de meeste doden vallen in deze klassieker, maar de gehele sfeer erom heen, een beetje geholpen door een haast kinderlijk eenvoudig script maakt het tot een onweerstaanbare film, die uiteindelijk terecht een klassieker in het genre is geworden. Twee jaar geleden kwam er een remake van dit deel, van regisseur Rob Zombie. Het originele vervolg uit 1981 kreeg op zijn beurt ook weer een remake, een bloedstollende horrorfilm, die toch wel wat enkele ingrediënten die het origineel dan wel weer erg fijn maakten.

Het akelig effectieve en griezelige Halloween thema behoort tot een van de bekendere thema’s in de filmmuziek. Het is geschreven door niemand minder dan John Carpenter zelf. Tyler Bates is niet echt een onbekende in filmmuziekland. Zijn scores doen altijd wel weer wat stof opwaaien, maar Halloween 2 zal dat niet doen. Ten eerste is de film niet meteen een product waar reikhalzend naar werd uitgekeken, zoals Bates’ andere werken. 300 was een enorme tegenvaller. “Afgeraden”en “Frisbee” waren de twee eindconclusies van enkele collega’s. Ook Bates’ Watchmen kreeg, geheel terecht, in de laatste alinea van een recensie een afstraffing: “De man leunt eens niet op composities van Elliot Goldenthal of Hans Zimmer, maar weet nu niet verder te komen dan het schrijven van geluid.” Daar kan Tyler het mee doen. Ook met Halloween is het weer raak. Het is een nietszeggende, weinig inspirerende score zonder ook maar een interessante noot. En als we deze dieptrieste score vergelijken met recente horrorscores zoals Christopher Young’s Drag me to Hell of The Unborn van Ramin Djawadi, dan lijkt het een nog zieligere opeenstapeling van noten. Er is slechts een lichtpuntje: het hoofdthema is in de eerste track nog goed te beluisteren. Maar voor de rest gelden de woorden 'Frisbee' en 'Afraden' ook voor dit dieptepunt in de filmmuziek.