ハウルの動く城
Howl's Moving Castle


Film | Releasedatum: 19/11/2004 | Film release: 2005 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Opening - The Merry-go-round 2:32
2.The Courageous Cavalry0:51
3.Stroll Through The Sky2:15
4.Heart Aflutter0:20
5.The Witch Of The Waste0:59
6.Wandering Sophie4:16
7.The Magical Door5:26
8.The Indelible Curse0:45
9.Spring Cleaning1:22
10.To The Lake Of Stars4:13
11.Quiet Feelings0:28
12.In The Rain1:28
13.Vanity And Friendship3:57
14.A 90-Year-Old Young Girl0:59
15.Sulliman's Magic Square5:20
16.The Secret Cave2:33
17.Moving3:06
18.The Flower Garden2:57
19.Run!0:56
20.Now That's Love1:09
21.Family1:23
22.Love Of War2:55
23.Escape1:33
24.Sophie's Castle2:37
25.The Boy Who Drank Stars7:29
26.Ending- The Promise of the World-6:50
 68:39
Schrijf zelf je recensie

 

ハウルの動く城 - 09/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op
Regisseur Hayao Miyazaki is één van de iconen uit de Japanse filmwereld. Zijn animatiefilms lokken meer bezoekers naar de bioscopen in Japan dan die van concurrent Disney. Op zijn palmares staan al heel wat pareltjes zoals “Princess Mononoke”, een ecologische fabel over een wolvenprinses die de industrialisatie van haar geboorteland wil tegengaan en het met een Oscar bekroonde “Spirited Away”, een Japanse variant op Alice in Wonderland. Eigen aan Miyazaki’s stijl laat de regisseur zich leiden door zijn ongebreidelde fantasie en zijn vele verwijzingen naar de Japanse mythologie en haar wonderbaarlijke en vooral kleurrijke karakters. Dat is in “Howl’s Moving Castle” dan ook niet anders. Miyazaki liet zich inspireren op het bekende kinderboek van Diana Wynne Jones, die zowel in de USA als in Groot-Brittannië een ware rage ontketende en een groot succes kende. Kort samengevat vertelt “Howl’s Moving Castle” het verhaal over de avonturen van Sophie, een jonge hoedenmaakster die bij toeval betoverd wordt door de gemene heks van de woestenij, die haar verandert in een 90-jarige vrouw. Sophie wil niet bij de pakken blijven zitten en gaat op zoek naar de jonge tovenaar Howl en zijn bewegend kasteel. Al vlug komt Sophie terecht in een wereld vol toverkunsten en magie wanneer ze tracht om het mysterie rond Howl op te lossen en de vloek te verbreken.

Voor de magische reis van Sophie koos Miyazaki opnieuw voor de getalenteerde componist Joe Hisaishi die voordien reeds “Princess Mononoke” en “Spirited Away” van muziek voorzag. Hij mocht hier opnieuw samenwerken met het Japanese Philharmonic Orchestra die zoals voorgaande keren weer een knappe prestatie weet neer te zetten. De twee uur durende film kreeg een combinatie mee van grote, weidse orkestrale cues en semikomische intermezzo’s. De soundtrack biedt bijna 70 minuten muziek aan. Hisaishi arrangeerde zijn muziek zelf en koos voor orkest en solo’s voor de klarinet en de piano die het hoofdthema in vele variaties spelen. Een introductie met deze melodie komt er al in de eerst track “Opening – Merry-go-round”. De cue begint erg robuust met een daverend orgel maar glijdt dan langzaam weg in een dromerig samengaan van piano en lichte accenten voor houtblazers en de eerste violen. Opmerkelijk is de herkenbaarheid van de melodie die als een rode draad doorheen de hele score zal lopen in dat in talrijke variaties. In “Stroll through the Sky” geeft Hisaishi een walsritme mee met pizzicato voor strijkers en heerlijke percussielijn. De eenvoud van “Heart Aflutter “, “Quiet Feelings” en “Now That’s Love” met een eenvoudige piano solo is hartverwarmend. Het maakt duidelijk dat de componist erin slaagde om een veelzijdige compositie te schrijven die mits slimme orkestraties kan worden aangepast naar de sfeer in de film. Zo wordt in “Wandering Sophie” het pittoreske platteland begeleid met een accordeon en vredige dwarsfluit. In “Spring Clean” krijgt het hoofdthema dan weer een vlotte en gepunte variatie die lustig doorboomt en de doorzetting en ijverigheid van Sophie in de verf zet. Twee tracks later, in “In the Rain” wordt het thema dan weer met piano en strijkers omgevormd tot een triestig en melancholisch lament. Een iets statiger versie met trompetten en hoorns komt dan weer tevoorschijn in “The Flower Garden”. Zoals reeds duidelijk wordt, is de coherentie in de score haar belangrijkste aspect.

Gelukkig introduceert Hisaishi daarnaast een pak subthema’s die ervoor zorgen dat er geen over exposure plaats vindt van het hoofdthema. Voor de heks van de woestenij (“The Witch of the Waste” en “The Indelible Curse”) kiest de componist voor een mysterieuze melodie die wordt voorgedreven door een solo klarinet. De diepere regionen van het orkest worden opgezocht en ook schetterende blazers ondersteunen de kwaadaardige vervloeking. Naast de heks van de woestenij krijgt ook de heks van de koning een apart thema. In Sulliman ’s Magic Square krijgen we de melodie voor het eerst te horen. Het is een bevreemdend geluid, Aziatisch getint en het doet vooral denken aan de muziek van Yoko Kanno voor diverse animatie series. Er wordt een koor in gebruikt, maar de stemmen zijn zodanig door de computer gehaspeld dat het een kille en koude indruk nalaat. Ook het bewegende kasteel krijgt zijn thema, gedragen door de hobo en lichte, tintelende percussie. Het speelse ritme dat vooral wordt voortgestuwd door pruttelig koper krijgt vooral een prominente uitwerking in “The Magical Door” en “To the Lake of the Stars” waar een tweede subvariant met strijkers wordt toegevoegd die niet moet onderdoen qua speelsheid of gezapigheid. Helaas zijn de komische thema’s in bijvoorbeeld “Vanity and Friendship” redelijk vermoeiend. De uitwerking klinkt te sterk door en de korte noten komen als een stortvloed over je heen.

Gelukkig weet Hisaishi wel weer de draad op te nemen met het thema voor het koninkrijk met een zware kopersectie en pompeuze marsmuziek. Een donkere en veeleisende variant is het afgeleide oorlogsthema “Love of War” dat opgefokt en krachtdadig klinkt met veel tollende strijkers en schetterend koper. Het doet sterk denken aan de spannende scènes in “Spirited Away”. Het is een verwarrende melodie met veel stemmen die soms het tegenovergestelde spelen dan het orkest. Vele intiemer is het thema voor de familie die in alle rust en tederheid wordt gebracht door de Japanse muzikanten. Een laatste melodie is Howl’s thema die wordt gespeeld in twee cues met name “The Secret Cave” en “The Boy who Drank Stars”. De cue start met het innemende en schitterende thema, de eerste maal gebracht door een fagot, de tweede maal door een solo hoorn. Echt een kippenvel moment. Het is de duisterste melodie van de soundtrack, neerslachtig en uiterst doeltreffend door die kleine verwijzingen naar echt magische interludes. Vooral in “The Boy who Drank the Stars” breekt het orkest naar het einde van de cue toe open om een waar panorama van klanken bloot te leggen. Mijn absoluut, favoriete track. De soundtrack wordt keurig afgesloten met een rustig slotnummer en een reprise van het hoofdthema. Zangeres Chieko Biasho brengt “The Promise of the World” op een passende en typisch Oosterse manier; ingetogen en gracieus. Een knappe afsluiter voor een waardig album.

“Howl’s Moving Castle” is een knappe cd geworden. De mooie variaties op het hoofdthema en de slimme submelodieën zijn rijkelijk georkestreerd en precies uitgevoerd door het filharmonisch orkest van Japan. Hisaishi laat nogmaals zien dat hij een meester is in het schrijven van fascinerende en sprookjesachtige scores. De muziek past perfect bij Miyazaki’s kleurrijke personages en het magische verhaal. Met 68 minuten staat er misschien iets te veel muziek op de cd geperst dan strikt noodzakelijk. Hoewel coherentie troef is, kan de soundtrack wel eens durven lijden onder moeilijke en veeleisende cues, vooral als het om komische scènes gaat, en dat is best jammer. Maar wie een selectie maakt uit het rijke aanbod, zal zeker in de wolken zijn met de deze cd. De muziek klinkt opnieuw erg klassiek en zal zowel filmmuziekliefhebbers als klassieke muziek liefhebbers kunnen bekoren. Misschien is “Howl’s Moving Castle” net niet van dezelfde kwaliteit als “Spirited Away”, maar het komt er toch erg dicht in de buurt bij. Hisaishi slaagt opnieuw met verve in zijn opdracht. “Howl’s Moving Castle” is en blijft en solide en kwaliteitsvolle soundtrack en een reden te meer om de Aziatische soundtracks wat meer onder de loep te nemen. Het is het proberen waard!



Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer