Homeward Bound: The Incredible Journey
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | My Name is Chance | 4:23 | |
| 2. | The Journey Begins | 2:52 | |
| 3. | Fording the Stream | 1:14 | |
| 4. | The Cougar | 3:54 | |
| 5. | Just Over That Next Hill | 1:41 | |
| 6. | Breakfasting with Bears | 1:11 | |
| 7. | The Little Lost Girl | 2:50 | |
| 8. | Escape from the Pound | 2:20 | |
| 9. | Reunited | 4:22 | |
| 10. | End Credits | 5:02 | |
| 29:49 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
De Amerikaanse film Homeward Bound: The Incredible Journey is een remake van een film uit 1963. Het was de eerste bioscoopfilm van regisseur Duwayne Dunham, die daarna vooral tv-producties maakte. De film is goed ontvangen en was een redelijk succes wat geleid heeft tot een vervolg. De stemmen van de dieren in de film zijn van Michael J Fox, Don Ameche en Sally Field.
Het verhaal wordt verteld door de bulldog Chance, die bij de familie Burnford woont. Ook golden retriever Shadow woont daar en de kat Sissy. Moeder Laura Burnford staat op het punt om te trouwen en kort daarna vertrekt het echtpaar met Laura's kinderen Jamie, Peter en Hope voor een vakantie. De dieren worden overgelaten onder de hoede van een vriendin van Laura, die een ranch heeft. Diezelfde week nog gaat deze Kate op pad om vee te drijven en ze sluit de dieren op en laat een briefje achter voor de bedrijfshulp, maar die vindt het briefje niet en de dieren denken dat ze aan hun lot zijn overgelaten. Daarop weten ze te ontsnappen en gaan op reis om hun familie terug te vinden. Maar die reis is niet zonder gevaren...
De score voor de film is van Bruce Broughton. Oorspronkelijk heeft David Shire de score gecomponeerd, maar die orkestrale, romantisch getinte score werd door producent Katzenberg afgekeurd, ondanks de intensieve samenwerking tussen Shire en regisseur Dunham, maar ook Dunham zou bijna door Katzenberg ontslagen worden. Vervolgens is Broughton gevraagd voor de taak. David Shire heeft de tapes van zijn score nog, dus misschien komt ooit zijn score nog eens op CD uit.
Bruce Broughton heeft voor zijn score een paar werkelijk prachtige thema's gecomponeerd. In de eerste track 'My Name is Chance' presenteert Broughton al gelijk beide thema's, al komen die thema's in andere tracks beter uit de verf. De openingstrack is een nogal wisselende track, waarin korte stukjes prachtig melodische themamuziek steeds afgewisseld wordt met meer spannende of licht dreigende of verhalende en muziek voor de meer komische scenes.
Die beide aspecten van de muziek komen in het verloop van de score steeds weer voorbij. De muziek is evenzo vaak prachtig melodisch en orkestraal als spannend en dreigend of meer verhalend en komisch. De beide thema's komen regelmatig terug in de verschillende tracks, vooral het hoofdthema.
Na de openingstrack begint de reis in 'The Journey Begins'. Na een wat saai begin komt het thema prachtig terug in een vol orkestraal arrangement. Dat maakt het tot een van de mooiere tracks van de score.
Daarna neemt het verhalende en meer komische gehalte toe in 'Fording the Stream'. De hobo neemt de leiding en de staccato gespeelde strijkers doen de rest. De melodie is echter wat mager, waardoor dit een wat saaie track is.
De spanning is te snijden in de thrillerachtige track 'The Cougar', die niet erg aangenaam is om te beluisteren. Dit is dan ook een van de meest dreigende en spannende tracks en ook in de film zal dit vast tot de meest spannende scenes behoren. Maar als luistermuziek is dit niet erg prettig.
Dat is weer heel anders in 'Just over that next Hill', waarin het het thema op een heerlijke manier voor het voetlicht komt. De optimistische kleuring maakt de vrij rustige track tot een waar genoegen.
Het komisch gehalte is soms behoorlijk hoog, wat niet altijd positief uitpakt. 'Breakfasting with Bears' heeft bijna staccato-achtige muziek. Wel is dat dan fraai orkestraal met koperblazers en strijkers, maar het komische, bijna mickey-mousing gehalte maakt het weer net iets onder de maat. Datzelfde geldt ook voor 'Escape from the Pound', die daardoor ook wat tegenvalt. Wel sluit deze track mooi af met het thema.
'The little lost Girl' is een meer verhalende track, die qua melodie wat minder goed uit de verf komt en daardoor wat saai is.
De score sluit af met twee prachtige tracks waarin het thema weer volop terugkomt in een prachtige orkestrale setting. Zowel 'Reunited' als 'End Credits' is heerlijk symfonische genieten van prachtige muziek, die door Broughton erg mooi van grootse en meeslepende orkestrale composities is voorzien. Zowel in 'Reunited' als in de beide titeltracks komen ook nog eens beide themamelodieën voorbij, waarbij vooral het heerlijke hoofdthema de show steelt. Het prachtige en vlotte thema is op z'n mooist in de volle orkestraties, waarbij de koperblazers voluit gaan. Het tweede thema komt in 'Reunited' aan het einde prachtig, maar veel te kort terug in een heel intieme pianoversie.
Kortom, met Homeward Bound: The Incredible Journey heeft Bruce Broughton een fraaie score neergezet, waarin vooral het hoofdthema de muziek bepaalt. Dit thema komt regelmatig terug in de score, terwijl het tweede thema, dat ook fraai is, wat minder frequent aanwezig is. Het prachtige hoofdthema steelt zonder meer de show en omdat de beide tracks op het einde van dit original album vooral dit thema laten horen, blijft die melodie ook hangen en na een aantal keren beluisteren krijg je het bijna niet meer uit je hoofd. Toch bevat de original score een aantal tracks die duidelijk minder interessant zijn. Vooral de meer dreigende tracks, zoals 'The Cougar', zijn niet echt fraai. Andere tracks zijn soms wat aan de saaie kant of soms ook wat te mickey-mousig. Maar over het geheel is het zonder meer een prettige score geworden, die een waardering krijgt van 77 uit 100 punten.
Het verhaal wordt verteld door de bulldog Chance, die bij de familie Burnford woont. Ook golden retriever Shadow woont daar en de kat Sissy. Moeder Laura Burnford staat op het punt om te trouwen en kort daarna vertrekt het echtpaar met Laura's kinderen Jamie, Peter en Hope voor een vakantie. De dieren worden overgelaten onder de hoede van een vriendin van Laura, die een ranch heeft. Diezelfde week nog gaat deze Kate op pad om vee te drijven en ze sluit de dieren op en laat een briefje achter voor de bedrijfshulp, maar die vindt het briefje niet en de dieren denken dat ze aan hun lot zijn overgelaten. Daarop weten ze te ontsnappen en gaan op reis om hun familie terug te vinden. Maar die reis is niet zonder gevaren...
De score voor de film is van Bruce Broughton. Oorspronkelijk heeft David Shire de score gecomponeerd, maar die orkestrale, romantisch getinte score werd door producent Katzenberg afgekeurd, ondanks de intensieve samenwerking tussen Shire en regisseur Dunham, maar ook Dunham zou bijna door Katzenberg ontslagen worden. Vervolgens is Broughton gevraagd voor de taak. David Shire heeft de tapes van zijn score nog, dus misschien komt ooit zijn score nog eens op CD uit.
Bruce Broughton heeft voor zijn score een paar werkelijk prachtige thema's gecomponeerd. In de eerste track 'My Name is Chance' presenteert Broughton al gelijk beide thema's, al komen die thema's in andere tracks beter uit de verf. De openingstrack is een nogal wisselende track, waarin korte stukjes prachtig melodische themamuziek steeds afgewisseld wordt met meer spannende of licht dreigende of verhalende en muziek voor de meer komische scenes.
Die beide aspecten van de muziek komen in het verloop van de score steeds weer voorbij. De muziek is evenzo vaak prachtig melodisch en orkestraal als spannend en dreigend of meer verhalend en komisch. De beide thema's komen regelmatig terug in de verschillende tracks, vooral het hoofdthema.
Na de openingstrack begint de reis in 'The Journey Begins'. Na een wat saai begin komt het thema prachtig terug in een vol orkestraal arrangement. Dat maakt het tot een van de mooiere tracks van de score.
Daarna neemt het verhalende en meer komische gehalte toe in 'Fording the Stream'. De hobo neemt de leiding en de staccato gespeelde strijkers doen de rest. De melodie is echter wat mager, waardoor dit een wat saaie track is.
De spanning is te snijden in de thrillerachtige track 'The Cougar', die niet erg aangenaam is om te beluisteren. Dit is dan ook een van de meest dreigende en spannende tracks en ook in de film zal dit vast tot de meest spannende scenes behoren. Maar als luistermuziek is dit niet erg prettig.
Dat is weer heel anders in 'Just over that next Hill', waarin het het thema op een heerlijke manier voor het voetlicht komt. De optimistische kleuring maakt de vrij rustige track tot een waar genoegen.
Het komisch gehalte is soms behoorlijk hoog, wat niet altijd positief uitpakt. 'Breakfasting with Bears' heeft bijna staccato-achtige muziek. Wel is dat dan fraai orkestraal met koperblazers en strijkers, maar het komische, bijna mickey-mousing gehalte maakt het weer net iets onder de maat. Datzelfde geldt ook voor 'Escape from the Pound', die daardoor ook wat tegenvalt. Wel sluit deze track mooi af met het thema.
'The little lost Girl' is een meer verhalende track, die qua melodie wat minder goed uit de verf komt en daardoor wat saai is.
De score sluit af met twee prachtige tracks waarin het thema weer volop terugkomt in een prachtige orkestrale setting. Zowel 'Reunited' als 'End Credits' is heerlijk symfonische genieten van prachtige muziek, die door Broughton erg mooi van grootse en meeslepende orkestrale composities is voorzien. Zowel in 'Reunited' als in de beide titeltracks komen ook nog eens beide themamelodieën voorbij, waarbij vooral het heerlijke hoofdthema de show steelt. Het prachtige en vlotte thema is op z'n mooist in de volle orkestraties, waarbij de koperblazers voluit gaan. Het tweede thema komt in 'Reunited' aan het einde prachtig, maar veel te kort terug in een heel intieme pianoversie.
Kortom, met Homeward Bound: The Incredible Journey heeft Bruce Broughton een fraaie score neergezet, waarin vooral het hoofdthema de muziek bepaalt. Dit thema komt regelmatig terug in de score, terwijl het tweede thema, dat ook fraai is, wat minder frequent aanwezig is. Het prachtige hoofdthema steelt zonder meer de show en omdat de beide tracks op het einde van dit original album vooral dit thema laten horen, blijft die melodie ook hangen en na een aantal keren beluisteren krijg je het bijna niet meer uit je hoofd. Toch bevat de original score een aantal tracks die duidelijk minder interessant zijn. Vooral de meer dreigende tracks, zoals 'The Cougar', zijn niet echt fraai. Andere tracks zijn soms wat aan de saaie kant of soms ook wat te mickey-mousig. Maar over het geheel is het zonder meer een prettige score geworden, die een waardering krijgt van 77 uit 100 punten.
Trailer:
