Dit is de dertiende recensie uit de Edward Shearmur-serie.
Vorige:
Species IIVolgende en laatste: volgt nog
De Amerikaans-Canadese film
Passengers is geregisseerd door de Colombiaan Rodrigo Garcia (Mother and Child, Last Days in the Desert). Deze thriller met een romantische ondertoon is door de pers slecht ontvangen en ook in de bioscopen viel het bezoek behoorlijk tegen, waardoor de film geflopt is.
Het verhaal draait om de psychotherapeut Claire Summers (Anne Hathaway), die de opdracht krijgt om vijf overlevenden van een neergestort vliegtuig te behandelen. Maar de verhalen die de passagiers vertellen verschillen nogal van elkaar en Summers zoekt hulp om de verhalen te checken. Een van de overlevenden is Eric (Patrick Wilson), die meer van haar blijkt te weten dan haar lief is, maar toch voelt ze zich tot hem aangetrokken. Dan komen op haar therapiesessies passagiers een voor een niet meer opdagen...
De muziek bij deze film is van Edward Shearmur, die al eerder samenwerkte met Garcia. Shearmur zette in eerdere jaren prima scores neer en ook deze mag er best zijn. Mitchell Tijsen gaf dat in zijn recensie ook al aan en hoopte dat deze score niet in de vergetelheid zou raken. Hierbij dus in de herkansing.
De film is een thriller en dat hoor je duidelijk terug in de score, waarin Shearmur veel onderhuidse spanning in de muziek heeft verwerkt. Elektronische muziek speelt daarbij een belangrijke rol, want die bepaalt voor een groot deel de sfeer van de muziek. En die elektronische klanken houdt Shearmur voortdurend op een zekere afstand, waardoor die muziek vaak wat dof galmend klinkt en daardoor een bepaalde soort kilheid over zich heeft.
Toch geldt dat laatste niet voor alle afstandelijke klanken, want soms zorgt dat effect voor een soort warme deken. Dat heeft natuurlijk vooral met de harmonieën te maken die Shearmur toepast en die in een aantal tracks toch erg fraai zijn.
Behalve elektronische instrumenten is vooral de piano er een die mooi naar voren komt. Vooral wanneer de muziek een rustiger en meer romantische kleuring heeft, doen die pianoklanken het erg goed. Toch geeft Shearmur die piano soms een nogal afwijkende klank.
De elektronische underscore bij de piano moet echte orkestrale muziek vervangen en klinkt daardoor nogal eens als verlepte violen, maar die underscore zorgt ook regelmatig voor extra dreiging onder de pianoklanken, terwijl diezelfde underscore overigens toch goed beluisterbaar blijft. Gelijk vanaf de openingstrack 'The Wreckage' hoor je op een lichte manier de piano spelen en in veel
tracks komt deze terug, de ene keer op de voorgrond en andere keren wat meer op de achtergrond. Maar ook dan is de piano eigenlijk wel het kleurbepalende instrument. Daarbij wordt die piano regelmatig op een manier bespeeld die aan Thomas Newman doet denken. Ook de intonatie van de piano versterkt dat gevoel.
Een ander instrument dat fraai wordt ingezet is de elektrische gitaar. Met lichte klanken, die een beetje aan een harp doen denken, wordt in sommige tracks een fraaie melodie getokkeld, wat in die tracks zorgt voor een heel behoorlijke beluisterbaarheid.
De score is voor een thriller een best wel gemakkelijk beluisterbare score. Shearmur stopt z'n spanning vooral in een soort licht dreigende ondertoon en nauwelijks in grillige of chaotische en dissonante klanken. En zelfs die dreiging is nog aan de lichte kant en blijft vrijwel overal harmonisch klinken. Daarbij is de muziek ook nog prettig melodieus, wat het allemaal tot een best wel aangename score maakt om naar te luisteren.
Kortom, met zijn score voor
Passengers heeft Edward Shearmur een score gecomponeerd die voor een thriller best aangenaam is om naar te luisteren. Toch komt veel muziek wat gemakkelijk over en is het nogal eenvoudig van stijl. Daardoor is de score een beetje een niemendalletje geworden, zoals zoveel andere thrillerscores. Eenvoudige underscore met daaroverheen de nodige effecten en piano of gitaar als leidend instrument. Het kan best heel mooi zijn, maar dat is het eigenlijk net niet vaak genoeg. Het is heel aardig, maar niet echt meer dan dat. Dat zorgt daarmee voor een waardering die niet hoger komt dan 70 uit 100 punten.