Pocahontas

Na het overweldigende succes van "The Lion King" probeerde Disney het succes verder te zetten door terug te grijpen naar de Amerikaanse geschiedenis van de 17de eeuw wanneer Engelse settlers zich willen vestigen aan de kust van het huidige Virginia. Daar stuiten ze echter op enkele indianenstammen die niet zo zijn opgezet met de destructieve zoektocht naar goud die de Engelsen bij aankomt direct inzetten. Echter wanneer de avonturier John Smith de mooie Pocahontas ontmoet, gaan de poppen pas echt aan het dansen. De twee geliefden gaan de strijd aan tegen hun eigen volk om de gemoederen te bedaren. Niet geheel historisch correct, maar wel goed voor tachtig minuten pure ontspanning met de grappige capriolen van het onafscheidelijke duo Flit en Meeko en de omstuimige liefdesrelatie een hoogtepunt vormen. Helaas voor Disney evenaarde "Pocahontas" nauwelijks de omzet van de Lion King. Toch is de weelderige tekenstijl en de mooie achtergrondkunst om van te watertanden. Ook over de muziek is er niets anders dan lof te horen.

Disney vertrouwde de score toe aan huiscomponist Alan Menken die werd bijgestaan door sublieme lyricist Stephen Schwartz, die een paar jaar later ook zou instaan voor het ongeëvenaarde en spectaculaire "The Hunchback of the Notre Dame". Menken en Schwartz speelden het slim en penden een sublieme titelsong voor de heldin neer die haar karakter omschreef in een wel-geadapteerde en hitgevoelige stijl. "Colours of the Wind" werd het uitgangsbord van de film en bezorgde Menken een nominatie voor Beste Song bij de Academy Awards. Het lied zelf is een bombastische solo met veel strijkers, blazers en traditionele instrumenten. Het bouwt volgens de klassieke regels van een Broadway song op tot een climax waarbij orkest en vocaliste uitbarsten in een ongeziene pathos. Speaking of which, de vocaliste is de sublieme Judy Kuhn en het mag gezegd zijne, het mens heeft een paar forse stembanden meegekregen en variëerd ongezien in haar stembereik. Naast "Colours of the Wind" tracteert de jonge schone ons ook op het heerlijke "Just Around the Riverbend", een nummer met een eenvoudige melodie en kleffere teksten. Het mooie aan de liedjes is het feit dat ze werkelijk tot het verhaal bijdragen en dat er geen enkele komische song is weggelegd voor één van de karakters. "The Virginia Company" en "Mine, Mine, Mine" zijn heerlijke meewiegers die het leven van de Engelse kolonisten in kaart brengen. Aan de andere kant toont "Steady as the Beating Drum" ons het indianenbestaan. Beide songs gebruiken typische instrumentatie en lopen vloeiend over in traditionele underscore die erg mooi aandoet. Verder zijn de twee versies van "Listen to your Heart" heel aanstekelijke liedjes die melodisch erg sterk zijn met aanzwellende strijkers en rustige houtblazers die Grandmother Willow belichamen. Als laatste componeerde Menken het donkere "Savages" waarbij de componist op een fantastische wijze de indianen en de settlers portretteerd in hun voorbereiding voor de ultieme strijd. Het geheel wordt opgebouwd rond een magnifieke canon waarbij Pocahontas nogmaals uitblinkt in opzichte van haar medecastgenoten. Prachtig en heel musical-achtig!

Voor de score put Menken vooral uit het hoofdthema "Colours of the Wind", maar ook uit het geschrapte nummer "If I Never Knew You". Deze tendens is duidelijk terug te vinden in "I'll Never See Him Again", de instrumental die de originele song vervangt. De orkestratie is wat pover met cliché strijkers maar het geheel is toch mooi en zacht. Even melodisch is het sterke "Pocahontas" die het hoofdpersonage introduceert. Strijkers en blazers worden bestaan door het rustige koor. Hte nummer mondt uit in de semi-komische themaatjes voor Flit en Meeko, maar Menken overdrijft nergens en houdt het komische element op de achtergrond of gebruikt overdrijvingen om de grappige scènes te scoren zoals in "Percy's Bath" waarin hij een statig clavecimbel gebruikt bijgestaan door strijkers. Verder is er in Pocahontas weinig plaats voor vreugde. De score bouwt zich meer op rond de donkere en dreigende percussie van de indianen. Hoogvliegers zijn "Council Meeting", "Skirmish" en "The Warrior's Arrive". Verder wordt ook het natuurschoon met heel wat strijkers en houtblazers tot leven gebracht zoals in "River Edge" en "Getting Acquainted". De muziek bereikt zijn hoogtepunt in het wonderlijke "Execution" dat voorbouwt op de "If I Never Knew You"-melodie en eindigt op typische Menken-manier met een groots koor dat een laatste maal "Colours of the Wind" op een pompeuze manier tenhore brengt.

De cd eindigt met twee geslaagde popsongs die bij de aftiteling te horen zijn. Poppy, maar best luisterbaar. Ook al is deze cd niet echt indringend als Zimmer's score voor "The Lion King" of nooit als donker en morbide als "The Hunchback of the Notre Dame", toch is deze cd op zich een heerlijke en speelse bedoening die sterkte put uit zijn rustige passages van natuur-voorstellingen en de donkere en dreigende ritmes van de traditionele indianencomposities. Schwartz zorgde trouwens voor slimme teksten en Menken's innemende composities doen zijn reputatie van avondvullende componist enkel maar eer aan. Heerlijke songs, eenvoudige maar doeltreffende underscore. Kortom een rijk Disney album die zeker in je collectie moet thuishoren, hoewel het is aangeraden om meerdere malen te beluisteren om de kleine nuances te begrijpen.