After the Fall


Lakeshore Records (780163444728)
Film | Releasedatum: 23/12/2014 | Film release: 2014 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Elevate2:00
2.Changes1:23
3.Searching in the Dark3:30
4.Innocence2:48
5.Goodnight1:33
6.Connected2:22
7.You Never Know1:16
8.Robberies2:10
9.Wrath2:44
10.Whole Again2:09
11.Virtue2:42
12.Home Sweet Home4:14
13.Just to See You2:56
 31:46
Schrijf zelf je recensie

 

After the Fall - 04/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De Amerikaanse dramafilm After the Fall is geregisseerd door de Israëlier Saar Klein. Hij is vooral bekend als editor van vele grote films, onder andere van Terence Malick, en maakte hiermee zijn regiedebuut. De film is vertoond op het film festival van Berlijn, maar is nogal negatief ontvangen door de critici, die aangeven dat Klein pogingen gedaan heeft om met deze film Malick na te bootsen, maar wat nergens gelukt lijkt te zijn.
Het verhaal draait om Ben Scanlon (Wes Bentley), die met zijn vrouw Susan (Vinessa Shaw) buitenaf woont. Met een zwembad hoopt hij dat de waarde van z'n bezit zal stijgen, maar de lening daarvoor drukt zwaar, mede omdat hij ontslagen is. Toch doet hij alsof hij elke ochtend naar z'n werk gaat bij het verzekeringsbedrijf en probeert hij nog steeds zaken voor dit bedrijf te onderzoeken in de hoop z'n baan terug te krijgen. Om toch aan geld te komen besluit hij om op rooftocht te gaan...

De muziek bij de film is van Marc Streitenfeld, die er een wel erg minimalistische score voor componeerde. De tegenstelling met zijn andere bekende scores kunnen bijna niet groter zijn. In de meeste tracks hoor je maar een paar instrumenten.

Het album opent met de track 'Elevate', die nog heel aardig is. De muziek begint met een wat irritante hoge elektronische toon, waar een keyboard af en toe een motiefje overheen zet. Daarna volgt de inzet van een paar elektrische gitaren en na pakweg een minuut komt er een cello bij, zodat het nog een eigenlijk best wel fraai samenspel wordt, met pakkende harmonieën.
Met 'Changes' spelen een aantal strijkers een soort arpeggio van staccato gespeelde noten, waarbij elektrische gitaren voor de tegenstem zorgen. Toch is de muziek vrij eentonig en die eentonigheid hoor je ook in de derde track 'Searching in the Dark', waar een elektronisch vervormde solo viool, en later een altviool, speelt op een doorlopende monotone achtergrond-hum. Qua melodie houdt het niet over.
Dat wordt met 'Innocence' niet echt beter. Hier komt het vervormde geluid van een elektrische gitaar, op een lichte underscore van een synthesizer, later aangevuld met wat holle percussie.

Alle muziek heeft een soort steriele klankkleur over zich, van elektronisch vervormde muziek van hoge tonen, die het allemaal erg ijl en kil maakt. De meeste tracks voldoen wel aan een van de beschrijvingen van de voorgaande tracks, al zitten er wel afwijkende tracks tussen. Qua melodieën stelt het allemaal niet zoveel voor. De bedoeling van Streitenfeld of van de regisseur is kennelijk geweest om een soort kille en steriele sfeer te creëren, die eerder bij een unheimisch ruimteschip in een SF-film zou passen dan bij een thriller-drama.
In veel tracks stellen de melodieën niet veel meer voor dan wat meanderende tonen van een van de paar gebruikte instrumenten, die vaak ook nog eens door de elektronische trukendoos zijn gehaald. En soms meanderen de tonen zelfs nauwelijks, vooral in de vaak monotoon doorlopende underscore, waardoor het allemaal erg eentonig wordt.

Pas met de beide laatste tracks komt er wat meer muzikaliteit in de muziek. De harmonieën zijn wat aangenamer en wat voller, ook in de tegenstemmen. De strijkers spelen in de track 'Home Sweet Home' op een fraaie manier, maar de muziek is ook hier op een elektronische manier gewassen en blijft wat steriel klinken. Dat laatste geldt zeker voor de afsluitende track, waarin vooral het keyboard de hoofdrol speelt, en die soms bijna als een muziekdoosje klinkt, maar dan wel een afstandelijke.

Kortom, met zijn muziek voor After the Fall heeft Marc Streitenfeld een nogal aparte score gecomponeerd, zoals ook Maurits Petri al aangeeft. De muziek is erg aan de minimalistische kant en laat vooral elektronisch vervormde muziek van gitaren, viool, altviool of cello horen, waarbij de muziek als het ware gewassen is. De kleuring die Streitenfeld heeft neergezet is vooral steriel, ijl en kil. Alleen de cello geeft af en toe wat warmte. De melodieën zijn meestal beperkt en de underscore is vaak zelfs monotoon. Slechts een paar tracks zijn het beluisteren enigszins waard, maar de waardering voor het geheel komt niet hoger dan 43 uit 100 punten.
After the Fall - 04/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Marc Streitenfeld is een componist die nog niet door iedereen opgemerkt wordt. En dat is betreurenswaardig. Na langere perioden van radiostilte en vele weinig zeggende producties, vond hij de weg naar boven. Met onder andere kwalitatief hoogstaande scores als Robin Hood en Prometheus vestigde bij de aandacht op zichzelf. Steeds meer studio’s vragen om Streitenfeld’s muziek en dat is goed nieuws in de door Desplat, Williams, Newton Howard en Shore gedomineerde filmmuziek wereld. Helaas behoeft After The Fall geen ellenlange recensie of bespreking, want het blijkt een van de slechtere scores van Streitenfeld.

After The Fall is vooral een aparte score en doet lichtelijk denken aan het perfecte Hans Zimmer uitstapje The Weather Man uit 2006. Een xylofoon voert de hoofdtoon in kleine, veelal simplistische thema’s, die zo nu en dan best aardig gevonden zijn. Maar helaas heeft ook deze Streitenfeld last van de wensen van de regisseur en kan hij niet alle registers open trekken. Daardoor zijn pakweg de eerste zes tracks het bijna niet waardig te beluisteren. Erg jammer. Doorspoelen is ook aan te raden, want zo nu en dan werkt het op de zenuwen. Daarna introduceert de componist van dienst enkele korte thema’s, veelal gespeeld door viool of cello. Noemenswaardig is het helaas niet. Veel van de muziek is bestemd voor underscore en is dan ook in de film bijna onopvallend.
Alleen de track ‘You Never Know’ is enigszins de moeite waard, al is deze track krap aan een minuut lang.

Marc Streitenfeld. Een componist die betere filmprojecten verdient en het grote werk zeerzeker aankan. American Gangster en The Grey bijvoorbeeld waren vermakelijk en zijn recentere Prometheus wellicht zijn beste werk. Helaas trok hij met de laatste Ridley Scott productie (meestal zijn Scott en Streitenfeld onafscheidelijk) Exodus aan het kortste eind en ging Alberto Iglesias er met de buit vandoor. En zo belandt de man weer in de grote heksenketel, samen met andere componisten die het “net niet” maken. Het tweede deel van Prometheus zit in de pijpleiding voor medio 2016. Laten we hopen op een onvergetelijke terugkeer van het vergeten kind Streitenfeld. Want After The Fall koop je enkel in de solden!
Original Motion Picture Soundtrack. Music by Marc Streitenfeld. When everyday family man Bill Scanlon (Wes Bentley) loses his job, his peaceful life quickly spirals out of control. Terrified that he will lose everything he has achieved, he turns to a life of crime, descending into drastic and dangerous measures to stay ahead of the law. As he fights to provide for his family, Bill discovers that the only thing worse than getting caught is getting away with it.
Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer