Interstellar


WaterTower Music (0794043180613)
WaterTower Music (0888750481221)
Film | Releasedatum: 18/11/2014 | Film release: 2014 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Dreaming of the Crash3:55
2.Cornfield Chase2:06
3.Dust5:41
4.Day One3:19
5.Stay6:52
6.Message From Home1:40
7.The Wormhole1:30
8.Mountains3:39
9.Afraid of Time2:32
10.A Place Among the Stars3:27
11.Running Out1:57
12.I’m Going Home5:48
13.Coward8:26
14.Detach6:42
15.S.T.A.Y.6:23
16.Where We’re Going7:41
 71:37
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Interstellar - 10/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Young Murph: Dad, why did you and mom name me after something that's bad?
Cooper: Well, we didn't.
Young Murph: Murphy's law?
Cooper: Murphy's law doesn't mean that something bad will happen. It means that whatever can happen, will happen.

De filmwereld heeft vele regisseurs op de mensheid losgelaten. Sommige regisseurs hun werk trekken op niet veel. Namen zal ik hierbij niet noemen. Dan heb je goede regisseurs, wiens werk iedereen kan smaken. Steven Spielberg om maar een voorbeeld te geven. Je hebt geniale regisseurs die hun artistieke flair altijd in hun film steken. Wat ze ook verfilmen. Tim Burton en Peter Jackson komen in mijn hoofd als voorbeelden. Maar daarboven heb je Christopher Nolan. In de ogen van uw nederige recensent is hij de grootste der regisseurs. Niet enkel en alleen in staat om films af te leveren om u tegen te zeggen, maar ook in staat om films af te leveren die de wereld van film doet veranderen. Verfilmingen van comics kregen onder zijn artistieke leiding een nieuw gezicht, Science Fiction gaf hij een nieuw gelaat in vorm van Inception. Bij Interstellar overtreft hij dit echter allemaal: hij geeft ons niet zomaar een film, hij geeft ons een privilege, een ervaring zelfs. Een ervaring die je maar één of twee keer in je leven zult meemaken. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik de bioscoop verliet, mee ging op ruimtereis en door het wormgat naar een nieuwe wereld. En als je dan weer terugkeerd op onze eigen planeet, blijf je achter met een gevoel van iets ongrijpbaars, iets puurs. Iedereen die de film nog niet heeft gezien, heeft ongelijk.

Een film van deze proportie vraagt natuurlijk de hulp van een ervaren componist. Nolan koos wederom voor Hans Zimmer om zijn film van muziek te voorzien. Een ideale kans voor de componist, die net zoals Nolan de wereld van film op zijn kop wilde zetten, zelf de muziekwereld wel eens drastisch zou willen omgooien. En is hem dat gelukt? Wel, het antwoord vinden jullie terug op het einde van deze recensie.
Een recensie die er iets anders zal uitzien. Collega-recensent Maurits Petri heeft de score al op een geweldige manier beschreven, en om niet in herhaling te vallen laten we de thematische analyses in deze recensies dus even achterwege, maar niet slechts daarom: een score van zo’n niveau verdient nou eenmaal meer dan alleen een thematische analyse.
Nog een kleine nuancering staat hier op zijn plaats. Deze recensie is niet enkel en alleen geschreven door uw nederige recensent, want sporadisch recensent Olaf van der Aart schreef mee aan deze recensie, waarmee het de eerste keer is dat twee recensent een score recenseren in één recensie. Waarom deden we dat? Omdat deze score dat verdient. Dus ook hulde en krediet aan collega Van der Aart.

Sinds 2012 is Zimmer bezig geweest met het componeren van deze score, waarin hij slechts begon met een nota van slechts één pagina lang. Componeer hier één dag bij. Dat was Nolan’s opdracht. Met Nolan’s goedkeuring van het resultaat werd filmmuziekgeschiedenis geschreven: misschien wel het beste thematische materiaal dat we ooit van Zimmer hebben mogen horen kwam er namelijk uit voort.
In Cornfield Chase krijgen we hét hoofdthema te horen. Het bestaat uit twee noten die steeds als een sequens opbouwen en die lichtjes gespeeld wordt door het geweldige orgel (hierover later meer). De synthesizers en de strijkers komen erbij dat het geheel allemaal heel mooi maakt. Wat het geheel meer dan perfect maakt is opnieuw dat orgel dat ertussen komt spelen. Die mooie combinatie maakt het gewoon perfect. Het is hier dat Zimmer laat zien wie hij is! Waarom hij Hans Zimmer heet! In S.T.AY. krijgen we misschien wel de mooiste versie van dat thema te horen. lang uitgestrekt over de volle zes minuten. Zes minuten genieten van pure prachtige muziek. Het nummer bevind zich op het einde van de score en tegen dat moment ben je al volledig in de hypnotiserende ban van de score. Een ban die je vrijwel altijd doet verlangen naar meer.. Zelden tot nooit wordt de herhaling van het hoofdthema dan ook storend.
De score sleept je mee in de wereld die Zimmer heeft gecreëerd. Je sluit je ogen, luistert naar de muziek en als de score op zijn einde is, besef je niet dat je nog in je zetel ligt. Het punt waar de score meer wordt dan filmmuziek voor uw nederige recensenten is in Dust. Hét punt der hypnose. Dust begint magistraal met een mooi thema, maar na een minuutje of twee komt daar het orgel op de proppen en begint dat thema in al zijn genialiteit te spelen. Het is daar dat de score u vastgrijpt. Vastgrijpt om niet meer los te laten. Zodanig beklijvend, zodanig onverwacht maar zodanig perfect. De goddelijke schoonheid van het instrument wordt prachtig weergegeven met het prachtige thema.

Een tweede thema is te horen in Day One. Het liefdesthema zoals collega recensent Petri aankaartte. De piano (bespeeld door Zimmer zelf) opent het geweldige thema, en wat de oplettende luisteraar zal opvallen: met dit thema begeleidde Zimmer het orgel al eerder in de vorige track. Het geeft je een kleine hint van de onvatbaarheid van ons heelal, en tegelijk geeft het de puurheid waarmee de film de mens uitbeeld weer. En dit is precies wat Zimmer’s muziek betekent voor deze film: hij maakt hem vatbaar, menselijk. Het ademen van het orgel, het rustige pulseren van de piano; het zijn de enorm sterke aspecten waarop de gehele score zijn fundament heeft. De keuze van Zimmer om het orgel van orgelbouwers Harrison & Harrison, daterend uit 1926, te gebruiken klinkt aanvankelijk misschien vreemd, maar het is een keuze die ons beiden zeer aanstaat. Het orgel bevestigt voor de film het rotsvaste geloof en de doorzettingskracht van de mens, maar tegelijkertijd zijn nietigheid des te meer. En dat werkt. Écht. Zeldzaam is het niet dat Zimmer orgel gebruikt in zijn muziek, maar zowel orkest, synthesizers als orgel zo goed laten samenwerken, dat is hem nog geen andere keer gelukt. Niemand anders, trouwens. Een voorbeeld is Coward. In het midden van dat nummer speelt het orgel gewoonweg het beste stuk van de gehele score. Het hoofdthema vermengd met het liefdesthema op een bedje van synthesizers. Kan het nog beter, Maestro Zimmer?

Ja, dat kan. In Detach krijg je misschien het meest emotionele stuk te horen uit de gehele carrière van Hans Zimmer. Uw nederige recensenten zullen niet vertellen wat er gebeurd in de film, maar deze muziek begeleidt het perfect. Na de opbouw krijgen we het liefdesthema op een tragische doch agressieve toon. Zimmer laat de actie dan toch, net zoals in Mountains, losbreken, zoals we van hem gewend zijn, maar met een geweldige opbouw voorafgaand. Rustig begint de track met synthesizers en met orgel, waarna Zimmer zichzelf iconisch laat horen met een bombastische climax. Een kleine knipoog naar Strauss passeert de revue, en geloof ons: uw mond valt bij deze momenten open in de bioscoop.
2014 was een memorabel jaar voor menig liefhebber der filmmuziek: met Maleficent, How to Train Your Dragon 2 en Penny Dreadful werden we al getrakteerd met geweldige scores, en deze trent zal zich nog voortzetten als de laatste Hobbit-score van Howard Shore in de schappen ligt. Maar allen waren slechts voorbereiding op de impact van Zimmer’s nieuwste score. De voorgaande muziek is niet slecht, en Interstellar is zeker niet perfect. Het verschil zit hem erin dat waar de voorgaande scores volgens ‘het boekje’ geschreven zijn, Hans Zimmer iets compleet nieuws introduceert: hij vindt niet alleen zichzelf, maar de filmmuziek opnieuw uit. Net als hij in 1995 deed met Crimson Tide. Waar de meningen over Hans Zimmer zelfs tussen de twee schrijvers van deze recensie uiteenlopen, is de impact en kwaliteit van deze score wat ons betreft onbetwistbaar.

Conclusie
Zimmer wilde de filmmuziekwereld op zijn kop zetten, en daar is hij ruimschoots in geslaagd. Hij bewijst grandioos dat hij nog steeds één van de grootste componisten is, maar hij realiseert zich dat een soundtrack van een dergelijke grootheid niet mogelijk was geweest zonder de film waarvoor deze geschreven is. Niet voor niets vertraagde hij het uitbrengen van de score tot na de premièredatum van de film: men moet de film en de muziek eerst als één ervaren, voordat men slechts de muziek gaat beoordelen. En de beoordeling van deze twee samen is dan ook duidelijk: een symbiose die zijn gelijke niet kent. Hans Zimmer laat nog maar eens zien waarom hij Hans Zimmer is. Waarom hij geworden is zoals hij vandaag is! Het is een score vol prachtige thematiek, een score vol prachtige orkestraties en een score met een perfect huwelijk tussen orkest en synthesizers. Interstellar streeft geen perfectie na, maar menselijkheid. Dat maakt haar de revolutionairste score die menig luisteraar ooit zal hebben gehoord. En nadat hij is afgelopen, zal je alleen maar verlangen naar méér. In een bepaalde scene in de film vertelt dr. Brand ons dat liefde het enige is dat door de grenzen van ruimtetijd kan gaan, en in de film geldt dat ook voor Zimmer’s muziek. Net zozeer als de film het is, is de muziek niets anders dan een ode aan de mensheid en aan de band tussen ouders en kinderen. Niets minder dan een tien is deze muziek waard.

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Veel luisterplezier
Uw nederige recensenten.
Olaf van der Aart & Sander Neyt
Interstellar - 03/10 - Recensie van Jonas V, ingevoerd op (Nederlands)
165 miljoen dollar en een carte blanche. Hiermee kon regisseur Christopher Nolan aan de slag om ons te trakteren op een onvergetelijk ruimteavontuur. Dat Nolan een genie is in zijn vak, weten we al langer: in zijn oeuvre van 9 films is geen enkele valse noot te bespeuren. Denk maar aan de geniale Batman-reboots, maar ook Inception, The Prestige en Memento. Deze films zijn stuk voor stuk breinbrekers en getuigen van een enorm vakmanschap. De verwachtingen voor zijn nieuwste sciencefictionprent waren dan ook onrealistisch hoog. Verbazend genoeg slaagde hij erin om de recensenten alweer niet teleur te stellen. Toegegeven, het was soms een uitdaging om zijn hersenkronkels te kunnen volgen, maar het was zonder meer een fantastische cinema-ervaring! En één van de vele zaken die mij direct opviel tijdens de film, was (uiteraard) de muziek…

Wie Chris Nolan zegt, zegt uiteraard Hans Zimmer. Interstellar is ondertussen al hun vijfde samenwerking en ik heb een klein voorgevoel dat dit niet de laatste is… Bij deze wil ik toch de die-hard fans van Hans Zimmer waarschuwen: in tegenstelling tot het gros van de overige recensenten ben ik niet zo lovend over Zimmer’s prestaties van de laatste jaren. Ik zal dan ook maar direct met de deur in huis vallen: ik ben zijn synthesizer-sound meer dan beu. De muziek voor de Batman-films was niet slecht, maar o zo arm qua thematiek. Na meer dan vijf jaar ben ik nog steeds aan het zoeken waar de muziek te vinden is in het thema van The Joker. Nee, geef mij dan maar “Waltz To The Death” van Danny Elfman. En dan… Inception. Mijn oprechte excuses, maar dit is naar mijn mening misschien wel de meest overgewaardeerde soundtrack ooit. In de (sublieme) film past de muziek zonder twijfel bij het beeldmateriaal, maar los van de film kan deze muziek mij absoluut niet overtuigen. Het grootste deel van de tracks is gewoonweg saai, “Mombasa” is een zooitje ongeregeld en neen, “Time” is echt niet het meesterwerk waar iedereen over praat…

Genoeg gezeurd… Om terug te komen op Interstellar: bij het bekijken van de film, merkte je direct dat de muziek zeer prominent aanwezig was. Het was moeilijk om te besluiten of ik deze muziek goed vond of niet, het paste bij de beelden en was zeker beklijvend. En ja, het veelvuldige gebruik van het orgel kon je al zeker niet gemist hebben. Ik heb dan ook besloten om me deze soundtrack maar aan te schaffen. En het antwoord op de vraag of deze soundtrack wél echt de moeite waard is, is… Neen.

Ik begrijp uiteraard dat muziek niet objectief kan beoordeeld worden, en dat het zo goed als altijd een kwestie van stijl en/of interesse is. Maar mijn teleurstelling tijdens het beluisteren was hierdoor niet minder groot. Er zijn namelijk enkele zaken die ik echt wel mis aan deze score: eerst en vooral is dit emotie. Ik twijfel er absoluut niet aan dat Hans Zimmer enorm aangrijpende melodieën kan schrijven (denk maar aan “The Lion King”, “Gladiator”, “The Thin Red Line”), maar deze muziek raakt mij helemaal nergens en voelt wat zielloos aan. Tracks zoals “Detach” laten mij jammer genoeg helemaal koud. De grandeur van vroeger lijkt maestro Zimmer helemaal kwijt te zijn…

Verder heb ik wat moeite met de originaliteit van de thema’s: het thema dat in “Cornfield Chase” voor het eerst wordt ingevoerd is niet mis, maar het steekt toch wel tegen na een half uur. In tegenstelling tot componisten zoals James Newton Howard, Jerry Goldsmith & John Williams is Hans Zimmer steeds iets minder goed geweest in het componeren van een geweldig thema. En hier is dat niet anders: het thema is naar mijn mening gewoon niet sterk genoeg om de hele soundtrack te dragen. Deze score wil revolutionair zijn, maar zonder een stevig thema is dit onmogelijk…

Er zijn natuurlijk zaken waar ik wél positief over ben: dit is o.a. het gebruik van het “Harrison & Harrison organ” uit 1926. Dit geeft toch wel een eigenaardige sfeer aan de film en verwijst niet al te subtiel naar meesterwerken zoals “2001: A Space Odyssey” (het “Also Sprach Zarathustra” dan toch). Maar over de overige instrumentatie kan ik jammer genoeg niet echt enthousiast zijn. Hans Zimmer heeft voor deze score gebruik gemaakt van een muziekensemble bestaande uit 34 strijkers, 24 blazers, 4 pianisten én een 60-koppig koor. Dit is toch wel al een mooie bezetting voor een orkest, maar hier wordt veel te weinig gebruik van gemaakt. Het lijkt erop dat Zimmer niet veel zin had om naast het orgel en zijn synthesizer nog veel andere instrumenten te gebruiken. En dit is echt wel zonde…

Goh, dit was geen leuke recensie om te schrijven… Ik vind het niet leuk om Zimmer af te kraken terwijl ik weet dat hij zo veel meer in zijn mars heeft. We weten al lang dat hij in staat is om meesterwerken te schrijven (“The Da Vinci Code”, “Gladiator”, “Crimson Tide”, “Backdraft”, “The Lion King”, “Pirates of the Caribbean: At World’s End”, “The Holiday”, en ga zo maar door…). Maar Zimmer lijkt niet echt te beseffen dat een soundtrack niet enkel revolutionair moet zijn, maar ook thematisch en qua instrumentatie moet kloppen. Interstellar voeg ik met veel spijt toe aan het lijstje synthesizerscores naast o.a. “The Amazing Spider-Man 2”, “Man of Steel” & “Inception”. Hoe progressief deze muziek ook mag zijn, deze scores staan geklasseerd in mijn kast om niet snel terug in de cd-speler te belanden. Dit is voor mij ook de reden waarom ik scores zoals “Maleficent” en “How to Train Your Dragon 2” veel meer aanbidt. Ok, “Maleficent” is oerconservatief, maar dit spreekt niet tegen dat beide scores ijzersterk zijn en hierdoor voor mij de winnaars zijn van 2014!

Hopelijk slaat Hans Zimmer snel een nieuwe weg in en laat hij deze stijl voorgoed achter zich. Hij kán het, maar het lijkt erop dat het steeds meer zijn nieuwste technologische snufjes wil testen en daardoor de échte kracht van muziek niet meer kent. Het ergste scenario dat ik mij nu kan voorstellen, is dat zijn volgende scores klonen zijn van deze Interstellar. Maar als hij dan toch zo graag wil klonen, geef mij dan maar Crimson Tide 2.0.
Interstellar - 10/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Films van Christopher Nolan staan garant voor veel kijkplezier. Na de Batman trilogie jaagt Nolan zijn dromen na en duikt dieper science fiction in dan ooit tevoren. Met baanbrekende special effects, een aangrijpend verhaal en waanzinnige acteerprestaties kan Interstellar alleen maar een berg Academy Awards tegemoet zien. Een van die Oscars kan wel eens in de zakken van vaste componist Hans Zimmer belanden.

Zonder ooit maar een volledig script gelezen te hebben (slechts drie korte zinnetjes) ging Zimmer aan de slag met de thematiek voor Interstellar. Dit leverde een prachtige kort thema op. Hier later meer over. Want de aanpak van deze score is compleet anders dan dat we gewend zijn van Zimmer. Niet alleen trakteert hij ons op hemels mooi orgelspel, gespeeld op een 90 jaar oud Londens orgel. Ook smijt hij met vernieuwende filmmuziek die letterlijk uit je speakers knalt. Dit omdat Zimmer veel gebruik maakt van de allerlaagste tonen van het orgel. Dit in combinatie met de alom befaamde synthesizers maakt van Interstellar een ervaring die je nooit meer zal vergeten.

Met 'Dreaming of the Crash' opent Interstellar zeer onheilspellend en grijpt terug naar oude orgel werken uit onder andere het Psalmenboek. En dan met name Psalm 25, een christelijk nummer wat speciaal werd geschreven voor het orgel. Een aantal rustige tonen kabbelen voort, gevolgd door de meest lage tonen wat een orgel kan voortbrengen. Qua thematiek bespeuren we nog geen genialiteit.

In de daarop volgende track 'Cornfield Chase' echter veranderd componist Hans Zimmer de filmmuziek voor altijd. Hierin grijpt hij qua thema misschien ietwat terug naar Signs van James Newton Howard, maar dankzij het waanzinnige orgel val je bijna in katzwijm. Dit is filmmuziek zoals het hoort het te zijn: goddelijk, maar onbeschrijfelijk mooi. De manier waarop Zimmer het orgel inzet om epische score te produceren is Oscarwaardig. En dit is pas de tweede track van het album. Wat volgt is misschien wel de meest onheilspellende track van het album 'Dust'. Een zacht thema op orgel krijgt extra kracht door strijkers, geluidseffecten en koper. Het is hypnotiserend en voor je het weet, heb je klamme handen. Want het is allemaal knap in elkaar gezet.

'Day One' is het nummer wat ook in de eerste trailer van Interstellar zat. Hierin horen we voor het eerst het liefdesthema, wat Zimmer schreef na drie zinnetjes van het script gelezen te hebben. Klein, krachtig en wederom wonderschoon. Door het simplisme houdt ook deze track je in zijn greep. En dan volgt 'Stay'. In de film het meest emotionele stuk. En dat merk je ook in de muziek. Het orgel huilt letterlijk, de strijkers spelen een klein thema.

In 'The Wormhole' eindelijk een flinke dosis suspense op een manier zoals alleen Zimmer dat kan. Waanzinnig hoe een koor haar intreden doet en hoe het orgel FLINK wordt ingetrapt. Het begin van het einde. 'Mountains' is een knappe track waarin we zachtjes de tijd horen wegtikken. Speciaal voor luisteraars die nog niet in een hypnose waren geraakt. En alsof dat nog niet genoeg is, doet Zimmer zijn opbouw van 'Time' ( Inception ) nog eens dunnetjes over. En dat is zowaar een onverwachte apotheose midden op het album. Een combinatie van Angels & Demons en Inception, maal tien.

In 'A Place Among The Stars' ook weer een onheilspellend, bijna kerkelijk thema, wat je direct bij de strot zal grijpen. Voor de oplettende luisteraar zit het hoofdthema erin verweven, alleen in slow-motion. En dan volgt de track 'Coward', ook al weer een hoogtepunt van het album. Na een rustig begin van vijf minuten, gaat het gas erop en krijgt het orgel een aparte rol. Het orgel speelt nu ineens vrijwel alle lagen: zowel de strijkers, als het koper en de synthesizers. Hierdoor heb je het gevoel in een kerk te zitten...maar toch ook weer niet. Het luistert allemaal heerlijk weg. En als je maar net over het kippenvel heen bent, begint de volgende fenomenale track.
'Detach' is een soort van grande finale en combineert alle vondsten van dit album in een langere track. En wanneer alle registers open worden getrokken op 3.50, is de wanhoop nabij. En wanneer 'S.T.A.Y' aanbreekt, waarin het prachtig mooie rustige thema van de tweede track volledig wordt uitgebouwd weten wij de uitslag voor beste score van de Oscars 2014 al.'Where We're Going' is de kers op de taart.

Zoals opgevallen hierboven geen kwaad woord over deze nieuwe Zimmer. Simpelweg omdat er geen minpunten te bekennen zijn. Tuurlijk, je moet van het genre houden en orgelmuziek moet je liggen. Maar als je er open in gaat, lijkt deze score qua opbouw, thematiek en instrumentatie (orgelmuziek anno 2014!?!?) absoluut de beste van maestro Hans Zimmer aller tijden. Hij combineert alles waarmee hij groot is geworden in de afgelopen decennia en propt dat in 90 minuten genialiteit. Als de popster Zimmer nog niet was geboren, dan is hij dat nu. Mocht je Zimmer's muziek op zijn best willen horen: duik een van de vele Imax-zalen in en geniet. Niets meer dan hulde!
Interstellar - 08/10 - Recensie van Ignacio Granda, ingevoerd op (Spaans)
A simple vista, el argumento de 'Interstellar' (con una Tierra moribunda, un grupo de exploradores emprende un viaje espacial en busca de un futuro para la raza humana) tenía todas las posibilidades de convertirse en un encargo musical para un compositor bregrado en películas de marcado tono épico. Sin embargo, Christopher Nolan ha optado, una vez más, por su compañero de viaje más habitual de los últimos años: Hans Zimmer. El artista germano, quien, por cierto, lleva una carrera meteórica de cerca de 30 bandas sonoras entre cine y televisión en tan sólo cinco años, retoma el camino de sus colaboraciones, en especial la exitosa 'Origen', dibujando así una partitura que vuelve a conceder casi un absoluto protagonismo a su técnica de repetición de compases en un empeño reiterativo que, en pantalla, resulta inusualmente efectivo. Zimmer se deja seducir por la inmensidad del espacio pero desde su apariencia insondable y no desde la vertiente aventurera. Muy semejante a la oscarizada 'Gravity', con 'Interstellar' el aficionado se encontrará con una obra de innegable pragmatismo.

Lo mejor: el inteligente empleo del órgano.
Lo peor: la reiteración puede resultar cansina.
Interstellar - 09/10 - Recensie van Thomas Jenkins, ingevoerd op (Engels)
Easily the most fascinating and effective 'sound world' blockbuster score, Interstellar masterfully makes use of suitably airy, ethereal organ/woodwind textures alongside admirable melodic sensibilities.
WaterTower Music proudly announces the November 18 release of Interstellar: Original Motion Picture Soundtrack, with music by renowned composer Hans Zimmer, whose career has earned him Grammy, Golden Globe, Classical Brit, Academy, Tony, and American Music Awards. The soundtrack will be available in three configurations: a Star Wheel Constellation Chart Digipak, a deluxe digital-only version, and an Illuminated Star Projection Edition with bonus content (coming later this year).

Interstellar, from Paramount Pictures and Warner Bros. Pictures, pairs the creative forces of Hans Zimmer and esteemed director Christopher Nolan, who collaborated previously on The Dark Knight film trilogy and Inception. “Chris wanted us to push the limits,” offers Zimmer. “Every conversation was about pushing boundaries and exploring new territories. This movie virtually dictates that you put everything on the line and keep the laboratory doors wide open and experiment to the very end. It tested our limits: the limits of what musicians are capable of, the limits of what could be recorded, the limits of everyone's stamina, commitment and invention, and I think we got it.”

'I believe that Hans’ score for Interstellar has the tightest bond between music and image that we’ve yet achieved,” Nolan reflected. “And we’re excited for people to be able to revisit the soundtrack once they’ve had the chance to experience the music in the film itself.'

Each release is now available for pre-order. The Star Wheel Constellation Digipak and the Digital Deluxe Album will be available November 18, and the Illuminated Star Projection Edition is scheduled to ship later this year.

• Star Wheel Constellation Chart Digipak (Pre-Order): contains 16 tracks from the film
• Digital Deluxe Album (Pre-Order) includes 22 songs from the film
• The Illuminated Star Projection Edition (Pre-Order) features special illuminated star projection packaging, 2 CDs featuring 28 tracks, including 30 minutes of music unavailable anywhere else, and more.

“INTERSTELLAR” opens with advance screenings in IMAX® 70mm film, 70mm film and 35mm film formats on Wednesday, November 5th, two days ahead of its nationwide release on November 7th. The advance showings will play in select theaters in more than 240 locations across the U.S. and Canada.

“INTERSTELLAR” stars Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Jessica Chastain, Bill Irwin, Ellen Burstyn, John Lithgow and Michael Caine. With our time on Earth coming to an end, a team of explorers undertakes the most important mission in human history; traveling beyond this galaxy to discover whether mankind has a future among the stars. Directed by Christopher Nolan, written by Jonathan Nolan and Christopher Nolan, and produced by Emma Thomas, Christopher Nolan and Lynda Obst.
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)
Trailer:





Andere soundtrack releases van Interstellar (2014):

Interstellar (2014)
Interstellar (2015)
Interstellar (2015)
Interstellar (2015)
Interstellar (2020)
Interstellar (2020)
Interstellar (2022)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer