Rush


WaterTower Music (0888837726023)
Film | Releasedatum: 06/09/2013 | Film release: 2013 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.19763:00
2.I Could Show You If You'd Like0:44
3.I Hear You Knocking (Album Version)Dave Edmunds2:46
4.Stopwatch1:29
5.Into the Red3:15
6.Budgie1:28
7.Scuderia0:53
8.Gimme Some LovinSteve Winwood2:52
9.Oysters in the Pits1:05
10.20%1:01
11.Dyna-MiteMud2:56
12.Watkins Glen1:49
13.Loose Cannon0:36
14.The Rocker (Full Length Version)Thin Lizzy5:09
15.Car Trouble2:37
16.Glück1:14
17.Nürburgring5:33
18.Inferno3:30
19.Mount Fuji3:44
20.For Love2:48
21.Reign3:05
22.FameDavid Bowie4:11
23.Lost but Won6:16
24.My Best Enemy2:34
 64:34
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Rush - 06/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op (Nederlands)
Snelheid! Haast! Gas erop! Dat is zo’n beetje de gedachte die ik na het zien van verschillende filmpjes heb, kennelijk had componist Hans Zimmer dit ook want de beste man heeft werkelijk alles in de strijd gegooid. Veel percusse, violen en de nodige elektronica om ook die snelheid en haast in de muziek te gooien. Wat je dan krijgt is een score met een ontzettend lekker tempo, een goed ritme, prima slagwerk maar een hoop underscore wat totaal niet lekker klinkt als je een recensie zit te schrijven. Ik wil niet zeggen dat Rush een dieptepunt van Zimmer is, maar dat het geen hoogstandje is mag wel duidelijk zijn.

Het begin van de score is gehaast, te druk en gewoon de automatische piloot voor Zimmer. Het klinkt allemaal leuk en aardig maar na 15 tracks heb ik echt wel gehoord dat Zimmer deze snelle elementen bevat, af en toe schiet hij dus als het ware uit de bocht (om even in filmtermen te praten). Hij ramt erop los, gooit absoluut geen originaliteit in de eerste 15 tracks en had denk ik wat tijd te kort aangezien hij ook nog met de nodige andere scores bezig was. De meeste componisten zouden de film misschien niet aannemen maar ik kan goed begrijpen dat Zimmer niets wil afschuiven en alles wil aanpakken wat interessant klinkt. Toch ben ik bang dat 2013 iets te druk voor hem was, dat blijkt uit het eerste gedeelte van de score. Hij komt moeilijk uit de startblokken en gaat dus eigenlijk als een kip zonder kop componeren, dat vind ik toch wel erg jammer. Gelukkig herpakt Zimmer zich vanaf track 15, zo is ‘Car Trouble’ toch wel een heerlijke track dankzij de percussie en eindelijk weer eens een melodielijn voor de strijkers! Eindelijk spits ik mijn oren rond de 1:41 minuten, Zimmer is back! Dit vind ik betere filmmuziek, vanaf track 15 zie ik dus weer een stijgende lijn, de vraag is of Zimmer dit tot het einde weet vol te houden of als het ware toch weer die automatische piloot tevoorschijn haalt.

In ieder geval is ‘Glück’ een prima track, eindelijk eens geen percussie maar gewoon wat rust. De rust is echter van korte duur en wordt vervangen door een hoop percussie en elekrische gitaren. Gelukkig scheppen de violen nog enige structuur zodat het een aardig geheel blijft. Verder zijn het gewoon tracks die mij niet veel doen, gelukkig is er nog een kans dat Zimmer mij toch nog kan verrassen en dat is natuurlijk met de track ‘Lost but Won’, een track die lekker lang duurt en dus de nodige aandacht verdient. Helaas is Zimmer mij al rond 1:07 minuten kwijt, ik hoor namelijk een melodie die ik heel goed ken als Game of Thrones-fan! Helaas is het nummer dus niet van Zimmer en snap ik niet goed waarom hij dit rond de 2:00 minuten nog bombastischer wil maken. Heeft Zimmer soms geen Game of Thrones gezien of zijn student Ramin Djawadi in de gaten gehouden? A Lannister always pays his debts, dat is het nummer i.p.v. Lost but Won…jammer Zimmer, zo jammer.

Ik ben dus behoorijk teleurgesteld, nou moet ik zeggen dat Zimmer er toch wel weer een ‘leuk’ geheel van weet te maken en dat hij het Lannister Theme, wat bij hem een andere naam heeft, een mooie plek geeft. Ondanks deze factoren blijft het feit dat Zimmer dit avontuur beter aan iemand anders had kunnen overlaten. In de film zal het prima werken maar los van de film is dit geen score die ik ‘gezellig’ even opzet om even te genieten van een originele score. Integendeel, Rush is een score die mij doet denken aan een mix tussen Inception en Game of Thrones, een gemiste kans en daarom nét aan een zesje.
Rush - 06/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Hans Zimmer is een druk man. Zijn projecten in 2013 zijn niet meer op twee handen te tellen. Dat is voor de liefhebbers natuurlijk enkel goed nieuws. De lijst van 2013 is dan best wel indrukwekkend te noemen: The Bible, enkele tracks voor de docu Through the Wormhole, Man of Steel, The Lone Ranger, het aankomende 12 Years A Slave en nu Rush.

Top regisseur Ron Howard (Da Vinci Code, Apollo 13) keert terug met een eigentijdse vertaling van het waargebeurde verhaal over de Formule 1 race rivalen James Hunt en Niki Lauda. Een film vol actie, snelheid en auto's. Bij een Howard film is een Zimmer score bijna onvermijdelijk. Voor Rush grijpt Zimmer terug naar zijn synthesizers en produceert een score die voor vrijwel 90% elektronisch is. Alleen enkele gitaar en piano gedeeltes zijn live ingespeeld door Zimmer zelf.

Frappant in de eerste track '1976' is het klakkeloos overnemen van enkele zeer strak gearrangeerde elektrische viool cues en drum and bass vanuit Ramin Djawadi's eerdere composities voor Game of Thrones. Met slechts een lichte verdraaiing en toevoeging van modernere instrumentatie zorgt Zimmer er voor dat het niet teveel op elkaar lijkt.
Toch zit van meet af aan de muziek weer zeer strak in het vel. Iets wat Zimmer als geen ander in de vingers heeft. Helaas zijn er een flink aantal zeer saaie tracks. Ruwweg is het van de tweede track tot aan de 15e niet echt spannend te noemen en komt Zimmer ternauwernood weg met standaard trucjes en wat waardeloos geram op zijn synths. Echt pakkende thematiek is er niet. Eigenlijk heeft Zimmer pas vanaf 'Nürburgring' een stijgende lijn te pakken en trakteert de luisteraar op een doldwaze muzikale rit. Voor het gemak pakt hij ook even de percussie uit 'Mombasa' van Inception en versneld deze een aantal keren. Bijna doet het aan als simpel kopieer- en plak werk.

'Inferno' is eigenlijk een van de betere tracks van het album. Hierin draait hij de 'Landscaping' knop eens flink open. De echoënde elektrische gitaren en violen zijn weliswaar fijn om naar te luisteren, echt origineel en adembenemend lijkt het nergens te worden. 'Lost But Won', een van de laatste tracks, kan je zien als de beste van Rush. De enige track waarin Zimmer de thematiek echt tot zijn recht laat komen. En waar gitaren a la Mission: Impossible II eens flink tekeer gaan. Maar toch lijkt het thema hier weer verdacht veel op die van Game of Thrones en had gemakkelijk in de mega populaire HBO-serie kunnen zitten.

En daarmee is ook de kous af. Qua originaliteit slaat maestro Hans Zimmer met Rush flink de plank mis. Het is meer een liflafje van allerlei eerder bedachte muzikale cues, plus hier en daar wat leentjebuur van Remote Control (ex-)collega Ramin Djawadi. Het lijkt alsof Zimmer lag te slapen tijdens het componeren van Rush en niet is wakker geworden tijdens het urenlang rammen op de synthesizers. Want gek genoeg komt Zimmer met zijn elektronische muziek er niet overal mee weg. Vooral niet als de koperpartijen dermate nep aandoen, dat het lijkt te zijn ingespeeld op een goedkoop Casio keyboard. Nee, mocht je deze Zimmer overslaan mis je daar weinig mee. Val liever terug op pareltjes als Man of Steel, The Lone Ranger of gewoon Inception. Want Inception is vooralsnog Zimmer's finest hour geweest!
Rush - 05/10 - Recensie van Guy Verfaillie, ingevoerd op (Nederlands)
Ron Howard’s meest recente film “Rush” focust zich op de professionele en persoonlijke relatie tussen de twee Formule-1 racepiloten James Hunt en Niki Lauda.

Hans Zimmer en Ron Howard werkten voor het eerst samen in 1991 voor “Backdraft”. Sinds “The Da Vinci Code” is Hans Zimmer de vaste componist van van Howard geworden.

De score voor “Rush” werd door Zimmer-fans reeds bejubeld maanden voor de eerste track op het internet te beluisteren was. De Oscar voor beste filmmuziek was al binnen. Misschien was dit een wat te voorbarige droom.
Voor “Rush” koos Hans Zimmer voor een overwegend synthesizer gedreven score met veel percussie, akoustische en elektrische gitaar.

De begintrack ‘1976’ lijkt, zoals Maurits Petri reeds in zijn beoordeling heeft vermeld, enorm op Ramin Djawadi’s ‘Lannister Theme’ uit de “Game of Thrones” serie. Alleen werd de tune in een wat hyper jasje gestoken.
De eerste helft van de soundtrack bevat verder veel korte rock-instrumentale nummers, dit met de bedoeling de sfeer van de jaren ’70 weer te geven. Al bij al zijn deze tracks weinig origineel of memorabel te noemen. Verder bevat de eerste helft van de soundtrack een aantal aardige rocknummers van Dave Edmunds, MUD, Thin Lizzy en Steve Winwood.

Vanaf de vijftiende track “Car Trouble”, een door percussie gedreven nummer, begint de score wat meer pit te vertonen. Hier wordt vaker teruggegrepen naar het basisthema. Probleem ook hier weer is dat Zimmer schaamteloos zijn eigen werk, bijna noot voor noot, recycleert uit onder meer “Inception” (vb ‘Reign’). Het nummer ‘Mombasa’ lijkt dan weer sterk op ‘This is Madness’ uit “Man of Steel”.
‘Inferno’ start langzaam met op de achtergrond de indruk van een kloppend hart en de aanwezigheid van onheilspellende synthesizer geluiden. Vanaf 1’50’’ vullen drums het geheel aan en gaan alle registers open. Misschien wel de origineelste track van het hele album.

Voor het beste gedeelte van de soundtrack moet je wachten tot op het einde. In de laatste twee nummers ‘Lost but Won’ en ‘My Best Friend’ laat Zimmer zich volledig gaan en leunt hij dichter aan bij zijn werk uit de jaren ’90.

Samenvattend is deze score niet de gehoopte hoogvlieger. De eerste helft van de soundtrack stelt, met uitzondering van de rocknummers van onder meer Steve Winwood en MUD, weinig voor. Vanaf track 15 lijkt Zimmer meer opgewarmd, maar spijtig genoeg kopieert hij weer schaamteloos stukken uit onder meer “Inception”en “Game of Thrones”. De ‘fantastische’ soundtrack, die ons werd beloofd, is het dus zeker niet geworden. Maar ik ben er van overtuigd dat deze score bij een groot deel van het publiek toch een succes gaat worden, alleen al om het feit dat de naam ‘Hans Zimmer’ op de cover staat.
Rush - 08/10 - Recensie van Damien , ingevoerd op (Frans)
Après une relative absence en 2012 (deux projets seulement), Hans Zimmer semble vouloir prouver au monde qu'il est de retour et en pleine forme. Après 'Man of Steel' et 'The Lone Ranger', voici 'Rush'... en attendant encore 'Mr Morgan's Last Love' et '12 Years A Slave'. Le compositeur n'a pas chômé, et 'Rush' est la preuve que ses récents projets se bousculent mais ne se ressemblent pas. 'Man of Steel' était puissant et dramatique, 'The Lone Ranger' plus fantaisiste, et 'Rush' est un concentré explosif de rock'n'roll teinté de nostalgie, dont guitares et percussions forment la majeure partie du paysage sonore - agrémentées de quelques touches de synthétiseurs. Si certaines sonorités rappellent de temps à autre 'Inception' ou 'Game of Thrones', l'ensemble de la musique se montre très innovant. Tour à tour décoiffante, grisante, émouvante, enjouée puis spectaculaire, cette bande originale au budget réduit n'a au final rien à envier aux projets qui disposent d'un orchestre gigantesque. L'énergie caractéristique du compositeur est ici tout à fait palpable, de même que son aptitude à tirer le maximum de ses musiciens. A écouter d'urgence: 'Stopwatch', 'Into The Red', 'Nürburgring' et surtout 'Lost But Won'.
Trailer:





Andere soundtrack releases van Rush (2013):

Rush (2015)
Rush (2013)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer